Uru Kroniek - All Things Uru

Ik arriveer op een balkon in de
oude D’ni stad!
Hoofdstuk 13: Onthullende beelden.
Na een korte reis werd ik, zoals verwacht, op een
groot balkon neergezet. Mijn oren vingen het geluid
van een waterval op. Het neerstortende water klonk
nogal hol. Geen wonder, want te zien was dat ik
inderdaad in het enorme onderaardse gewelf was
gearriveerd, waar de oude D’ni stad was gevestigd.
Links kon ik in het schemerdonker nog juist zien dat
daar een stroom langs de rotswand naar beneden
klaterde, maar ik richtte mijn ogen al snel naar de
andere kant, alwaar het balkon uitkeek op een
reusachtig onderaards meer, dat in diepe schemer
was gehuld. Het water gaf echter een zachte
oranjerode gloed af, die langs de oevers aan de overkant het sterkst was. Vooral
daar kon ik een aantal kleine rotsige eilandjes ontdekken, soms niet veel meer dan
een paar rotspunten, die uit het water omhoog staken. Enkele eilandjes waren echter
wat groter. Op één van die grotere eilandjes, K’veer genaamd, had Gehn destijds zijn
intrek genomen, zo had ik gelezen in ‘Het Boek van Atrus’. Later had hij zijn zoon, de
toen nog jonge Atrus, daar ook naar toe gebracht. Ik kreeg nu een beetje een idee
hoe Atrus destijds overweldigd werd bij zijn eerste aanblik op dit onderaardse meer
en de stad die aan zijn oevers was gebouwd. Eigenlijk kon ook ik mijn ogen bijna niet
geloven, al was dit inmiddels al het tweede kijkje dat mij op D’ni werd gegund. In
Douglas Sharper’s kantoor was dat echter meer
afstandelijk geweest, via vensters en een kijker.
Nu pas had ik het gevoel er écht te zijn.
Wat waren de afstanden hier enorm groot en hoe
was het mogelijk dat zich diep onder de Aarde
een dergelijke gigantische grot bevond? Zelfs een
simpele mijngang moest regelmatig en zorgvuldig
worden gestut, maar iets wist dit immens grote
gewelf er van te weerhouden om simpelweg in te
storten. In de diepe duisternis slaagde ik er niet in
om het plafond van deze supergrot te ontdekken.
Zelfs de meest nabije oevers aan de overkant van
het meer lagen minstens een paar kilometer ver
weg. En dat was nog maar de breedte van dit meer! De lengte kon ik trouwens van
hier niet overzien, want het gebouw van dit balkon
bevond zich in een grote nis van een van de
wanden van de grot, waarin, zo leek het, een hele
woonwijk van de stad was gebouwd.
De woonwijk was totaal verlaten, maar zag er
desondanks uit alsof de bewoners pas vanochtend
waren vertrokken en over een paar uurtjes weer
zouden terugkeren. De hoge, rechthoekige stenen
In een grote nis van de enorme
grot is een hele woonwijk
gebouwd.
gebouwen zaten als het ware tegen de rotswand
aangeplakt. Ze waren allemaal nogal fors van
formaat en de gevels waren voorzien van brede,
rechthoekige pilaren en smalle rechthoekige
145
Zelfs de meest nabije oevers aan de
overkant van het meer liggen op
enkele kilometers afstand.