Uru Kroniek - All Things Uru

Ook vanaf het uitzichtpunt bij de poel
kan ik nauwelijks verschil in de aard
van de vegetatie bespeuren.
de samenstelling van de dunne, vruchtbare
bodemlaag op de rots wat was gewijzigd,
waardoor planten hier beter konden groeien. Dat
zou het dan wel zijn.
Ik bleef even tussen de beekjes staan die het
water van de poel afvoerden, maar kwam toen
opnieuw in actie. Nog één Tijdperk te gaan! In de
hut pakte ik nog even het boek waarin de vier
Tijdperken stonden benoemd. Het vierde Tijdperk
leek wel uit twee delen te bestaan, getuige de
namen ‘Eder Kemo’ en ‘Eder Gira’.
Terugbladerend zag ik dat de opmerkingen bij de
andere drie Tijdperken een hint hadden gegeven
over wat ik in die Tijdperken had aangetroffen. Bij Teledahn werd gesproken ‘over
een waarheid die onder de oppervlakte in de duisternis was te vinden’. Dit sloeg
overduidelijk op de slavenvertrekken. In Gahreesen stond de wetgeving centraal, wat
na het bezoek aan dat Tijdperk geen nadere toelichting behoefde. De strofes die
handelden over Kadish Tolesa konden achteraf ook niet missen. Vooral de laatste
twee zinnen moest men in het achterhoofd houden bij het oplossen van de puzzels:
‘een vluchtige blik kan misleiden. Kijk diep, overweeg en herken alles wat is
verborgen.’
Helaas leken de zinnen die bij Eder Kemo en Eder Gira stonden, mij in dat opzicht
weinig verder te helpen. Ik las nogmaals: ‘Als alles is afgenomen van iemand, is de
enige hoop die blijft datgene wat is geschonken
door de ander. Door dit gegeven zullen beiden
worden verlost.’ Dit leek vooral aan te sluiten bij
datgene Yeesha mij daarstraks had verteld. Een
hint voor wat ik in dat Tijdperk zou aantreffen of
voor het oplossen van een puzzel leken deze
zinnen niet te bevatten. Jammer… dan maar niet.
Ik zette het boek terug, verliet de hut en begaf mij
naar de laatste sokkel die nog over was. Ik opende
het inwendige en bekeek de foto in het
schakelboek met hernieuwde belangstelling. Tja,
dit was een woestijn met roodachtige rotsen, iets
anders kon ik er toch niet van maken. Kurkdroog
kon het er echter niet zijn, want op de foto waren
ook duidelijk planten zichtbaar…
Ik schakelde nog niet, want in een opwelling ging
ik terug naar de hut en opende daar de klerenkast.
Ik verwisselde mijn overhemd voor een loszittend
groenig sweatshirt, dat bij zowel vrij warme als
tamelijk koele omstandigheden comfortabel zou
zitten. Goed, ik was er nu klaar voor! Weer buiten
bij de sokkel aangekomen, schakelde ik naar het
laatste Tijdperk dat ik nog moest bezoeken.
252
Ik besluit mijn overhemd voor een
sweatshirt te verruilen.
Ik schakel naar het laatste Tijdperk
dat ik nog moet bezoeken.