Uru Kroniek - All Things Uru

Ze slagen erin om een
eenvoudig liftje te
fabriceren.
van de D’ni? Ze slaagden erin om een eenvoudig liftje te
fabriceren om zo van het plateau af te kunnen dalen.
Daar beneden verbaasden ze zich over de rijkdom van dit
Tijdperk en besloten richting een van de grote huizen te
gaan, waar ze uiteindelijk een bewoner tegen het lijf
liepen. Deze leek doofstom en blind te zijn, totdat ze
opmerkten van D’ni te komen. Pas nu leek de jongeman
hen op te merken. Hij stelde zich voor als Hadre
Ro’Jethhe, en heette hen van harte welkom in Terahnee,
wat letterlijk ‘nieuwe boom’ betekende.
Hij nodigde hen uit in het huis van zijn vader. Atrus en de
zijnen kwamen erachter dat de Terahneeanen zeer
gastvrij, goed opgeleid en cultureel
waren. Het ontbrak hen daar letterlijk
aan niets en het bestek en serviesgoed
dat ze gebruikten, had een adellijke uitstraling. Iedere
Terahneeaan leek wel als god in Frankrijk te leven. Ook deze op
het oog simpele landeigenaren gedroegen zich als vorsten en
waren ook in het bezit van een rijk gevulde bibliotheek. Zo kwam
Atrus’ gezelschap er geleidelijk achter dat de Terahneeanen ook
D’ni moesten zijn. Ze konden immers ook Tijdperken schrijven en
hun taal leek sprekend op D’ni, met kleine verschillen. Atrus’
groepje raakte zo overdonderd door de rijkdom en uitgestrektheid
van Terahnee, dat bij hen het plan begon te rijpen om het
restaureren van D’ni maar te stoppen en zich in de plaats daarvan
met alle andere overlevenden in Terahnee te vestigen.
De gezagvoerders van Terahnee kregen lucht van de komst van
dit onverwachte gezelschap en Atrus werd bij de Koning, genaamd Ro’Eh Ro’Dan,
ontboden. Ook daar, in het paleis in de hoofdstad, werd hij zeer gastvrij onthaald.
Nadat hij langere tijd met de Koning had gesproken, verzocht Atrus de Koning of hij
en de zijnen zich in Terahnee mochten vestigen en de Koning leek zijn verzoek te
willen inwilligen. Atrus vertelde de Koning over de val van D’ni en deze reageerde
daar zeer opgelucht op. In Terahnee zwierf namelijk een profetie rond, die sprak over
een beschaving die vergiftigd zou worden. “Een grote wolk van duisternis zou
neerdalen en vernietiging brengen met zijn giftige adem.” De Terahneeanen hadden
gedacht dat die boze voorspelling op hún beschaving sloeg.
Na het onderhoud met de Koning werden Atrus en zijn metgezellen naar het
buitenhuis van Eedrah gebracht, die de broer van Hadre was, die Atrus naar de
Koning had geëscorteerd. Daar werd ter ere van hen een banket gegeven.
Een gast sprak tijdens de maaltijd over de ‘ongezienen’. De Terahneeanen
verkeerden van mening dat iedere buitenstaander uit de geschreven Tijdperken, de
zogenaamde ‘boekbewoners’ onzichtbaar waren, omdat ze geen Tijdperken konden
schrijven. Ze werden ‘beestmensen’ genoemd. Na nog een paar opmerkingen begon
Atrus te beseffen dat de hele maatschappij draaiende werd gehouden door miljoenen
slaven die uit andere Tijdperken werden ‘geoogst’. De slaven waren ‘Relyimah’, de
ongezienen. De slaven gebruikten gangetjes tussen de muren en onder de grond en
de Terahnee hadden zichzelf getraind om hen inderdaad niet te zien en hun werk als
iets vanzelfsprekends aan te nemen. Ze zagen de slavernij van deze mensen als iets
wat zo hoorde. De slaven werden als hele jonge kinderen al gevangen genomen en
29
Het bestek heeft
een adellijke
uitstraling.