Uru Kroniek - All Things Uru

… en tot slot, de rechter knop
vijf maal.
achter de dikste, lichte stang. Ik kreeg het idee dat het
glas in lood raam toch niet alle kleine details precies
kon weergeven, maar nadat ik de rechter knop vijf
maal achtereen had ingedrukt, had ik toch de indruk
dat de dunne bruine stang nu ook in de stand stond
zoals op dit raam werd uitgebeeld.
Half verwachtte ik dat er nu iets ‘leuks’ zou gebeuren,
maar dat viel tegen! Sterker nog, er gebeurde
helemaal niets! Maar misschien was dat wel
begrijpelijk. Er was immers sprake van een drieluik en
ook het andere raam met de bomen er de cirkels suggereerden dat deze puzzel pas
af was zodra er driemaal aan een patroon was gesleuteld. Zouden er elders in dit
Tijdperk nog twee andere kijkers staan opgesteld? Het werd, kortom, hoog tijd om
hier verder op onderzoek uit te gaan.
Rondkijkend had ik eerder al gezien dat ik deze plek alleen maar kon verlaten via
hetzelfde, slingerende pad tussen de reuzenstammen door als waarlangs ik hier was
gekomen. Het was echter maar een korte wandeling en al snel arriveerde ik op de
open plek die tevens als ‘schakelingang’ van dit Tijdperk diende.
Ditmaal liep ik naar het rechter pad, waarvan de ingang ook door een soort poort
werd gemarkeerd. Deze was iets luxer uitgevoerd dan die bij het begin van het linker
pad. Zo was er aan de zijkant een lantaarn
bevestigd, die zelfs brandde. Toch was ook deze
poort op een vreemde manier incompleet. De
boog liep helemaal door, maar de linker voet van
de boog ontbrak deels en sowieso leek de boog
te smal te zijn om de hele ruimte tussen de twee
stammen hier, te overbruggen. Daarom bleef het
linkerdeel op een vreemde manier in de lucht
hangen. Aan de linker stam was een tweede
aanzet tot een stut en een boog gemaakt, maar
deze zat hoger en ook iets naar achteren. Bij de
andere poort had ik nog gedacht dat dit was
veroorzaakt door een verschil in groeitempo van
de twee reuzenbomen, maar hier werd duidelijk dat deze twee delen nooit en te
nimmer in elkaar zouden kunnen passen. Net als bij het frame bij de kijker moest ik
concluderen dat dit wellicht onder de noemer viel van een kunstzinnige bouwstijl.
Schouderophalend liep ik onder de poort door en volgde het smalle pad, dat al na
enkele meters vrij scherp naar rechts afboog. Daar verbreedde het pad ietwat en
kwam ook wat lager te liggen. In deze laagte had zich een poeltje gevormd. Ik
waadde door het ondiepe en heldere water. De bodem van de poel was iets zachter
geworden en ik zag dat ik daar een paar donkere voetstappen op achterliet, die
echter na een ogenblik vervaagden. Het leek er dus op dat deze keiharde grond tóch
water kon opnemen, zij het moeizaam.
Al snel arriveerde ik daarna bij een tweede soort poort, maar het bouwwerk dat hier
op het pad was aangebracht, leek meer een kruising te zijn tussen een poort en een
stenen sloepenrad, met een grote, ronde doorgang in het midden. Ook dit bouwwerk
kende de luxe van een brandende lantaarn en ik verbaasde mij er maar niet meer
over dat ook dit bouwsel de indruk wekte deels kapot of onafgebouwd te zijn. Aan de
211
Ook aan deze poort mankeert wel
het een en ander, maar ik begin te
beseffen dat dit boze opzet is.