You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
oek waarin eerder een foto was verschenen die toegang bood tot het balkon in D’ni<br />
dat uitzicht bood op de buitenwijk, het meer en de watertuin. Daarin was nu<br />
inderdaad een tweede foto verschenen. Maar een afbeelding van de plek waar ik<br />
zojuist was geweest, zag ik niet. Er werd een donkere draaikolk getoond, een bewijs<br />
dat ik een clandestiene link had gebruikt. Wellicht was dit de verklaring voor het feit<br />
dat de foto op de schakeldoek niet overeenstemde met de werkelijke plek. Had<br />
Yeesha de oorspronkelijke link soms verplaatst of ‘omgevormd’? Ik wist niet of dit<br />
mogelijk was en het had weinig zin hier verder over te filosoferen. Dat was ‘hogere<br />
school D’ni’ wat ik maar aan de Oppermeesters moest overlaten… In ieder geval had<br />
ik ditmaal dus geen makkelijke route om naar die plek in de oude <strong>Uru</strong> terug te keren,<br />
als ik zou willen. Ik zou daartoe dan opnieuw naar de tweede vergaderzaal in<br />
Gahreesen moeten afreizen.<br />
Over Gahreesen gesproken… Mijn onderzoekingen waren daar inmiddels ver<br />
gevorderd, maar nog niet voltooid. Ik moest daar de zevende, en laatste reisdoek<br />
nog zien te vinden. Waar zou die kunnen zijn? Goedbeschouwd had ik in het grote<br />
gebouw nog niet alle ruimtes doorzocht. De centrale trainingsruimte kon ik sowieso<br />
niet betreden. Verder was ik in vijf van de zes kleine ruimtes, die in het verslag van<br />
de DRC ‘modderkamers’ werden genoemd en die onmiddellijk aan de uitstekende<br />
loopplanken buiten het gebouw grensden, nog niet geweest. Was het mogelijk dat in<br />
één van deze ingangen van de vesting de laatste reisdoek verstopt zat? Ik zou dat in<br />
ieder geval moeten onderzoeken.<br />
Zo gezegd, zo gedaan. Het volgende uur was ik kwijt met het nauwgezet doorzoeken<br />
van al deze ruimtes in Gahreesen waar ik eerder nog niet was geweest, maar het<br />
gewenste resultaat bleef uit. Lichtelijk<br />
gefrustreerd besloot ik uiteindelijk dan maar<br />
opnieuw terug te schakelen naar mijn Relto,<br />
alwaar ik voor de ingang van het hutje ging zitten<br />
om te kalmeren en mijn gedachten wederom op<br />
een rijtje te krijgen. Ik zag iets over het hoofd…<br />
maar wat?<br />
Opnieuw ervoer ik de sensatie van hoe een,<br />
aanvankelijk onbekende omgeving, snel tot een<br />
vertrouwde wist om te slaan. Ik beschouwde<br />
deze rotspunt al snel als mijn eigen ‘thuis’, hoe<br />
klein de rots ook was en hoe eenvoudig mijn hutje dan ook was ingericht. In mijn<br />
inwendige keerde de rust dan ook snel terug, vanwege het kalmerende effect van het<br />
zachte licht, het murmelende water achter de hut en het zwakke, zwoele briesje dat<br />
rondom de rots speelde. Het duurde dan ook niet lang voordat het heilzame van de<br />
omgeving, ook geestelijk zijn effect had.<br />
Had ik in het verslag van de DRC niet gelezen dat bovenin het grote gebouw een<br />
gevangenis was gevestigd? In die gevangenis was ik al geweest. Via de reissteen<br />
die ik in Teledahn had aangetroffen, was ik immers naar een van de cellen daar<br />
getransporteerd en daarbinnen had ik de eerste reisdoek van Gahreesen en ook een<br />
Yeesha pagina aangetroffen. Het was mij van daaruit gelukt om buiten te komen,<br />
maar dat ‘buiten’ was een ommuurde rondgang, waar mijn route alsnog doodliep.<br />
Maar was ik daar niet op een deur gestuit die ik toen niet kon openen? Bij nader<br />
inzien was het zo’n zelfde deur geweest als de diverse andere in- en uitgangen die ik<br />
188<br />
Voor de ingang van mijn hutje<br />
gezeten, kom ik tot rust.
Change language