Uru Kroniek - All Things Uru

de omringende rotsen. Tot slot groeiden er op de
bodem zelf ook nog planten in een krans van
brede, ovale bladeren met paarse nerven,
tezamen met een met een andere soort met
dunne, langwerpige bladeren. Deze groeiden als
een soort tentakels rondom een hart, dat wel een
beetje op een geopende passiebloem leek.
Na deze inspectie van de flora, werd het hoog tijd
om hier eens verder op onderzoek uit te gaan. Er
was maar één manier om dit dal te verlaten,
namelijk via die ‘tong’ van roodbruine klei die als
het ware van een van de hellingen omlaag was
gestroomd en vervolgens hard was geworden. Het was lastig om te zeggen of dit
toevallig zo was gebeurd, of dat de mens de natuur een handje had geholpen. In
ieder geval bood het de bezoeker een makkelijke route uit dit dal.
Boven aangekomen, stuitte ik daar opnieuw op
zo’n vaasvormige plant. Dit exemplaar was nog
wat groter, ruim een meter! Wat een
merkwaardige zaken kon men toch in deze
tijdperken aantreffen!
Maar er was hierboven nog veel meer te zien.
Zowel naar links als naar rechts liep het pad
door. Rechts vormde dit pad als het ware de
platte bovenkant van de heuvelrug, meer een
wand, die het sikkelvormige dal scheidde van
een veel diepere vallei. Vanuit de diepte van
deze kloof stegen golven met hete lucht op en
ontwaarde ik een onheilspellende rode gloed. Mijn oren vingen ook een flauw
gebulder op dat vanuit deze diepte opsteeg en die zo af en toe vermengd werd met
een meer bubbelend geluid, als van een kokende modderbron. Voorzichtig
schuifelde ik naar de rand en keek in de diepte. Tja, dat was te verwachten… op de
bodem van de kloof ontwaarde ik vurige lava, die zich in een trage stroom
voortbewoog en waaruit soms gasbellen omhoog
kwamen. Deze barstten vervolgens, waarmee er
soms ook gloeiende brokjes steen als kleine
vuurfonteinen de hoogte in werden geslingerd.
In feite vormde deze lavaspleet het diepste punt
van een wat bredere vallei. Aan de andere kant
van de spleet lag een plateau, op ongeveer
dezelfde hoogte als het maansikkeldal waaruit ik
was geklommen. Dit plateau zag er verder
Middenin een spleet waarin lava
stroomt, bevindt zich een rotsstaak
met daarop een fumarool met deksel.
ongeveer hetzelfde uit. Ook daar ontsnapte op
diverse plekken stoom uit de grond en de twee
grootste fumarolen waren eveneens van een
houten deksel voorzien, dat was opengeklapt.
Het was natuurlijk zonneklaar dat de lava de warmtebron was die het grondwater hier
tot stoom deed transformeren. Trouwens, midden in de vurige spleet bevond zich
een rotsstaak, die ook van een fumarool met deksel was voorzien. Hmmm… dan
254
Er zit kennelijk toch nog genoeg
water in de gebarsten grond, om
deze planten te laten groeien.
Er groeien hier ook vaasvormige
planten, van een fors formaat.