Türkiye'de Hak Temelli Sivil Toplum Örgütleri - STGM - Sivil Toplum ...

unun ise kendi sözlerini ifade etmeye engel oluşturduğunu, dahası, bunun farklı cinsel
kimliklere ilişkin gerçek duyarlılıktan ziyade, bir tür vicdan temizleme olduğunu dile
getirmektedirler.
Bütün bu tartışmalara bakıldığında, gerçekten de kadın hareketinin ortaklaşma yolunda
farklı kimliklerin öznel sorunlarını dikkate alması gerektiği sonucu ortaya çıkmaktadır.
Bu konuda eleştiri geliştiren gruplar, hareketin Kemalizm, solculuk, sosyalizm
gibi baskın ideolojileri sorgulaması ve bunlarla hesaplaşması gerektiğini özellikle ifade
ettiler. Bu konuda, Kadının İnsan Hakları-Yeni Çözümler Derneği, farklı kimlikler
arasındaki çelişkilere ve bu konudaki çözüm önerilerine ilişkin yeni modülü eğitim
programlarına eklemeyi planladıklarını belirtti. Bunun dışında, kadın örgütleri arasındaki
politik bakış açılarındaki ciddi bazı farklılıklar da sorun kaynağı olarak belirmektedir.
Örneğin, son yıllarda sayısı iyice artan kadın cinayetlerine karşı devletin
alması gereken önlemler ve yükümlülükleri konusundaki yaklaşım farklılıkları önemli
bir ayrım noktası haline gelmiştir. Ayrıca, özellikle son yıllarda dindar kadın örgütleri
ile Kemalist kadın örgütleri arasındaki tartışmalar ve Kürt ve Türk kadın örgütleri
arasındaki yaklaşım farkları bu ayrımları daha görünür kılmıştır. Bu da hareket içinde
sağlanan ortaklaşma zemininin aşıldığını, bölünmeler olduğunu ve birlikte hareket
etme refleksinde zayıflamalar yaşandığını gösteriyor.
Bu bağlamda, yukarıda örgütlenmeye ilişkin kısaca sıralanan tüm sorunların yeniden
ele alınabileceği, gelinen noktada ortaya çıkan yeni ihtiyaç ve taleplerin daha iyi tanımlanarak
tartışılabileceği platformların gerekliliği kadınların ortak ihtiyacı olarak
öne çıkmıştır.
Kurumsallaşma Sorunları
Hemen hemen tüm kadın örgütleri, resmi-bürokratik engellerin ve mali yetersizliklerin
örgütlenme, kurumsallaşma, sürdürülebilir biçimde faaliyet yürütme ve yaygınlaşmanın
önünde büyük bir engel oluşturduğunu belirtmiştir. Anti-hiyerarşik yapılanmayı ve
yatay örgütlenmeyi amaçlayan kadın örgütleri, yasalarda belirtilen çok sıkı kurallara
uyum konusunda oldukça zorlanmakta, bunun için gerekenin üzerinde kaynak, enerji
ve zaman harcamaktadır. Yeni Vakıflar Kanunu, yürürlüğe girdiği tarih olan 2002’den
bu yana, vakıflara yeni üye alınmasını yasaklamıştır ve bu durum, kadın örgütlerine
yeni katılımları engellemektedir.
Özellikle genç kadınların katılımı açısından büyük dezavantaj yaratan bu yasal engel,
aynı zamanda mevcut üyeler üzerinde baskı yaratmakta ve kurumsal yükü hep aynı kişilerin
üzerine atmaktadır. Vakıflara üye alınmaması gibi bir kararın altında, devletin
123