Türkiye'de Hak Temelli Sivil Toplum Örgütleri - STGM - Sivil Toplum ...

ler taktırmış. Kısa bir süre içinde iki grubun da içinde bulundukları durumu benimsediğini
fark etmiş. Mavi gözlüler küçük birer Nazi gibi davranırken, kahverengi gözlüler öğretmene
ve mavi gözlülere karşı nefret hisleriyle dolmaya başlamışlar.”
Devam etmeden önce lütfen üstteki alıntıyı bir kez daha (ve bu sefer tane tane) okuyun.
Şimdi, sakatlara otomobil kullanabilmeleri için verilen “özel” ehliyetleri, otomobillerine
takmak zorunda oldukları “özel” plakaları, nüfus cüzdanlarına eklenen “özel” ibareleri,
mesleki becerileri umursanmadan dayatılan “sakat statüsünde beden işçisi” kadrolarını,
sakatlar için açılan “özel” parkları, otelleri, okulları, otobüsleri, vagonları, tuvaletleri
düşünün; sonra “Ben çocuğumun sınıfında sakat çocuk istemem, çocuğumun psikolojisi
bozuluyor” diyen anne-babaları, “Komşular rahatsız oluyor” gerekçesiyle evinden çıkmak
zorunda bırakılan ve sakat çocuğu olduğu için yaşayacak konut bulamayan aileleri, “Diğer
çocuklar alay ediyor, ben de ilgilenemiyorum, ‘özel’ okula verin” diyen sınıf öğretmenlerini,
“Bu çocuk okuyamaz, götür, evde otursun” diyen okul yöneticilerini, “Duymuyorsan
/ görmüyorsan gelme okula” diyen üniversite hocalarını, “Ne diye uğraşıyorsunuz, Allah
onları öyle yaratmış, Allah’ın veremediğini siz mi vereceksiniz, 124 Murat ile Mercedes’i
yarıştırmak istiyorsunuz; bu çocukları neden lise giriş sınavlarına sokmak istediğiniz anlayamıyorum’’
diyen Milli Eğitim Bakanlığı’nın en üst bürokratlarını, herkes gibi yurtdışı
eğitim faaliyetlerine katılmak isteyen öğrenciye “Sakat kontenjanı bize bildirilmedi” diyen
üniversite yöneticilerini düşünün. Sonra, “Sakata verilecek kızım yok”ları, “Ayyyy
yazık”ları, “Ben olsam dayanamaz intihar ederdim”leri, “Kim bilir ne günah işledi de Allah
cezalandırdı”ları, “Başının gözünün sadakası olsun”ları, “Bak işte çoluk çocuğundan
çıktı”ları düşünün.
Sonra “Kalp Gözü”, “Sırlar Dünyası”, “5. Boyut” vb isimlerle yayınlanan, “lanetli
cezalar”ı pompalayan diziler, programlar da gelsin gözünüzün önüne.
Şimdi “mavi gözlüleri” bırakıp “kahverengi gözlülerin”, “Bizi bizden başka kimse anlamaz”,
“Sakat değilsen sakatların olduğu bir sitede ne işin var?”, “Bence bu sitede sadece
sakatlar olmalı”larını düşünün. Sonra, “H sınıfı ehliyet, özel plaka uygulaması ve nüfus
cüzdanına sakatlık ibaresinin yazılması ayrımcılıktır, kaldırılmalıdır” diyen sakatlara karşı,
“Sakatlığınızdan mı utanıyorsunuz?”, “Özel hakları kullanırken iyi de, işaret koyulunca
mı zorunuza gidiyor?” ve/veya “Konsolosluk ya da resmi araçlarda da özel plaka var, ne
olmuş?” diyen sakatları düşünün. Sonra “Sakatız, tabii ki her koşulda yardıma muhtacız”,
“Bence de sakatlar farklı okullarda okutulmalıdır” diyen sakatları düşünün.
Şimdi de “sakatlara vergi indirimi”, “sakatlara şehirlerarası yolculuklarda yüzde 50 indirim”,
“sakatlara yüzde 3 istihdam kotası”, “sakatlara muhtaçlık maaşı”, “sakatlara
hastanelerde öncelik hakkı” gibi uygulamalarla, sakatları (diğer tüm özelliklerinden ve
dezavantajlarından bağımsız halde) tek-tip olarak gören, ve sakat = muhtaç formülüyle
sorunlara “çözümler” arayan anlayışı düşünün. Son olarak, var olan sivil toplum hareketlerinde
sakatların neredeyse hiç olmadığını, ayrışmış halde (ve sadece sakatlığa özel
konularda) faaliyet yapan bir konumda olduklarını, ülke nüfusunun yüzde 12’sini oluştur-
207