Türkiye'de Hak Temelli Sivil Toplum Örgütleri - STGM - Sivil Toplum ...

128
fonları alma konusunda yaşanan prosedürel sorunlardan ve bürokratik zorluklardan
şikâyet etmektedirler. Örgütler, Mayıs 2006’da elliden fazla kadın örgütünün Avrupa
Komisyonu’na söz konusu bürokratik hantallığı eleştiren ve prosedürlerin kolaylaştırılmasını
talep eden ortak bir mektup yazdığını, ancak alınan cevabın asla tatmin
edici olmadığını belirttiler. Hemen hemen tüm kadın örgütleri, kadınların hakları ve
güçlenmesi gibi, AB açısından son derece kritik öneme sahip olması gereken bir alanda
yaşanan karmaşık ve baş etmesi oldukça zor bürokrasi yüzünden bu fonlardan yararlanamadıklarını
ve bu konuda yine pozitif ayrımcı bir yaklaşım beklediklerini ifade
etmektedir. Bu noktada, başta AB olmak üzere fon kaynağı konumunda olan yapıların
kendi önceliklerini ve kriterlerini ihtiyaç sahibi örgütlere “dayattıkları” ve bunun da
kadın örgütlerini çok zorladığı yapılan eleştirilerden biriydi.
Ayrıca, küçük ve yerelde çalışmakta olan grupların değil proje hazırlamak, bu fonlardan
haberdar olmak gibi olanakları bile bulunmaktadır. Görüşülen bazı kadınlar,
büyük kadın örgütlerinin yereldeki kadın gruplarını sürdürülebilirlik konusunda bilgi,
deneyim ve kaynak bakımından desteklemeleri gerektiğini ifade etti. Bu noktada,
kadın hareketi içinde fon ve mali kaynaklar konusunda ortak kabuller yaratılması,
şeffaflık ve güvene dayalı bir süreç izlenerek ortak prensiplerin oluşturulması gerektiğinin
altı çizildi. On beş yıllık bir örgütün de, yeni kurulmuş bir örgütün de mekân,
kira, işletme giderleri konusunda aynı sıkıntıları yaşıyor olması sorunu daha açık bir
şekilde gözler önüne sermektedir.
Kamu Otoritesiyle İlişkiler
Görüşme yapılan pek çok kadın örgütü, kamu otoritesiyle ilişki kurmanın kendileri
için evvelden beri sorunlu olduğunu ve cinsiyetçiliği, ayrımcılığı doğrudan üreten ataerkil
yapılar olarak devlet, hükümet ve yerel yönetimler gibi kamu otoritesinin belli
başlı kurumlarıyla mesafeli bir ilişkiyi doğru bulduklarını belirtmiştir. Ancak hareket
bileşenlerinin tümünün devlet ve kurumlarına karşı bu netlikte bir pozisyon almadığı
ve hatta bazı kadın örgütlerinin devlete politik, fikri ve pratik düzeylerde son derece
yakın durduğu da açık bir gerçektir. Lobicilik ve savunuculuk eylemlerinin arttığı son
beş yıllık süreçte devletle ilişkilenme konusunda hareket içinde çok canlı tartışmalar
yürütülmekte ve bu tartışmaların ana eksenini, devletle kurulacak ilişkilerin ilke ve
kurallarının ne olacağı oluşturmaktadır. Bu bağlamda, özellikle sosyal bir devlet olma
kimliğinin anlamı ve gereği, Türkiye’de kadınların güçlenmesi sürecinde merkezi yapılara
düşen görevler ve kadın örgütlerinin buradaki rolü gibi başlıklar özellikle öne
çıkmaktadır. Zira, kadınlara yönelik şiddet ve kadınların çalışma hayatına girmeleri