Journal of Italian Translation

64 Journal of Italian Translation
e a sémm aquè ch’à bazilémm, che mè
‘ta bón, va là, u i n’è óna tótt i dè,
u m’è vnéu la finènza ir, i è stè ’lè
a scartablè dagli òuri,
i à fat un gran verbèl, par do fatéuri,
e dis ch’u i amanchéva ènca dal bòlli,
va a zcòrr sa lòu,
tanimódi qualquèl i à da truvè,
u s buscarà du bòch, mo t’avdiré-che,
e irisàira un nervòus,
ma chèsa, da par me, no, la Jolanda
a la ò manda in muntagna,
sla Silvana, a Madonna di Campiglio,
la s’à da divaghè, dop quell ch’ la à pas,
amo cumè, quatr’òuri sòtta i férr,
che cla sàira, mo gnént, émmi magnè,
spaghétt in biènch,
puràzi, du tri sgómbar marinéd,
émm guèrs ènch’ la televisiòun, pu a lèt,
e a una zért’òura a sint: «Carlo, a stagh mèl»,
«T n’é digeréi ?», «L’è dal curtlèdi, aquè»,
«T’é bsògn d’andè de córp?», ció, ‘s’ut ch’a géss,
agli óngg la stéva bén, può zais la luce
e ò capí tótt, ò ciamè Giunchi, via
te bsdèl, e un’òura dop la antréva zà
tla sèla operatória, ch’ l’è rivàt’
la Silvana, t’un piènt, li la su mà,
t si mat, e alè nun déu, ‘t che curidéur,
a spitè, quant u i vó? csa i fai adlà
ma la mi mòi: l’era bèla matéina,
Madòna! Signuréin! at chi mumént.
mè a n’e’ so cmè ch’i fa quéi ch’i n’i craid,
è un bisogno, rivolgersi a qualcuno,
che sei nelle sue mani, u t pò ‘iuté,
parchè Alesandri, brèv e sol che brèv,
mo al su paróli, quant l’è scap, l’à détt:
«Questo è stato un miracolo, che se
tardava tre minuti», e mè alè ò tach
a piànz, a réid, una nòta cmè quèlla,
s’a n so s-ciòp, mo ò capéi tènt’ ad cal robi,
che questa vita, in fondo, e’ basta gnént,
e néun ch’a s cridémm d’ès,
tótt’ la nòsta imbiziòun, mo da fè chè?
siamo tacati a un filo,