Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
‘maximumfactuur’ voor categorieën van gerechtigden met een laag tot middelgroot
inkomen, zorgde voor een betere betaalbaarheid. Voor de volledige gezondheidszorg
wordt het totale medeverzekeringsbedrag van ongeveer 2% van het bbp via de
maximumfactuur terugbetaald voor ongeveer 0,5%, wat wijst op een substantiële
inspanning om die remgelden te beperken. Ook op dit vlak heerst steeds meer
bezorgdheid over het feit dat deze kosten te snel stijgen, maar tegelijkertijd worden
de grenzen van deze stijgende eigen bijdragen duidelijk.
Sommigen geloven dat de invoering van een tweede pijler in het pensioenstelsel,
een oproep is om in de ziekteverzekering een vergelijkbare tweede pijler in te
voeren. Anderen dan weer, zoals de voormalige Minister van Sociale Zaken Frank
Vandenbroucke, nemen aan dat de gezondheidszorgsector zich niet leent voor
dergelijke tweedepijleroplossingen. Internationale voorbeelden, de VS ‘par excellence’,
illustreren dat het mogelijk is. De vrijwillige verzekering in België, ongeacht
of deze van de tweede of de derde pijler is, heeft een breed bereik, maar het belang
ervan is tot nog toe beperkt gebleven. Een bijzondere situatie is die van de zelfstandigen,
zo’n 700.000 personen, die voor kleine risico’s een vrijwillige verzekering
moesten nemen. Vanaf het midden van 2006 worden de zelfstandigen opgenomen
in de wettelijke ziektekostenverzekering, waardoor het bestek van de vrijwillige
verzekering kleiner wordt. De ziekenfondsen waren en zijn nog steeds betrokken bij
de aanvullende ziekteverzekering, zodat deze waarschijnlijk zal blijven bestaan.
Verder werd de vrijwillige hospitalisatieverzekering een belangrijk bijkomend element
voor beroepsmatige voordelen. Dit is het belangrijkste tweedepijlerproduct.
Verder zijn andere individuele verzekeringen mogelijk. Ook voor de zorgverzekering
sluiten privéverzekeringsmaatschappijen verzekeringspolissen af en zij hebben
het recht om de verplichte Vlaamse zorgverzekering te verstrekken (maar dit is niet
echt een succes). Al bij al is het bereik zeer wijd: niet minder dan 60% van de
bevolking (of 6 miljoen mensen, 2 miljoen door de ziekenfondsen, 4 miljoen door
de privéverzekeraars) is door zulk een regeling gedekt. Volgens schattingen blijft
hun relatieve belang echter beperkt tot ongeveer 4% à 5% van de totale uitgaven
voor gezondheidszorg (zie tabel hierna), maar tegelijkertijd steeg het de laatste jaren snel (13).
614
(13) Voor een gedetailleerde analyse van de financiering van de gezondheidszorg en de welzijnszorg
in Vlaanderen, zie Pacolet, Van Opstal, Borghgraef, 2007.