Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
en zeventig waren de prestaties op basis van bijdragen aan een verzekering goed
voor 70% van alle socialezekerheidsuitgaven. Nu bedragen ze nog slechts ongeveer
45% en ze blijven geleidelijk aan dalen (Hills 2004 p 136).
Sinds 1997 werd die tendens versneld, maar de manier waarop die inkomensafhankelijke
prestaties worden verstrekt, zijn verschoven van het Ministerie van Sociale Zekerheid
naar de fiscale overheid, de “Inland Revenue”. Er bestaat nu een complexe
waaier van belastingkredieten. Voor sommige inkomensondersteunende prestaties
moet nog steeds een aanvraag worden ingediend bij een lokaal kantoor, dat dan
oordeelt en regelmatig opnieuw oordeelt en een wekelijkse uitkering toekent.
Andere, zoals het “kinderbelastingkrediet” en het “werkbelastingkrediet”, worden
jaarlijks beoordeeld als onderdeel van het belastingstelsel. Sommige zijn alleen geldig
voor lage lonen, andere dan weer, zoals het kinderbelastingkrediet, zijn afhankelijk
van de ‘rijkdom’, dat wil zeggen dat ze toegankelijk zijn voor de meeste mensen maar
niet voor de belastingsplichtigen in de hoge inkomensgroepen.
4.2. SELECTIVITEIT VAN HET PENSIOENBELEID EN DE PRIVATE PENSIOENVOORZIENING
Zelfs in 1998 ging de labourregering nog prat op de gezondheid van de private pensioensector
(Cm3805). De UK had, na Nederland, de grootste markt van bedrijfspensioenen
van Europa. Hoewel de door de Britse staat toegekende pensioenen bijzonder
laag zijn, worden ze aangevuld door bedrijfs- en private pensioenen. Het mediane
inkomen van 65-plussers bedraagt ongeveer 75% van degenen die jonger zijn
dan 65, wat in grote lijnen vergelijkbaar is met Griekenland, Finland, België en Portugal
(Pensioencommissie 2005, tabel 1.16.)
Tachtig procent van de gepensioneerden heeft een privépensioeninkomen. Voor de
doorsneegepensioneerde bedragen de verschillende overheidspensioenen 27% van
het gemiddelde beschikbare inkomen van de leeftijdsgroep van de werkende
bevolking. Voor de privépensioenen, voornamelijk bedrijfspensioenen, komt daar
het equivalent van nog eens 37% bij. De regering-Thatcher voegde daarbij nog geïndividualiseerde
privépensioenen, waarvoor de mensen stimulansen kregen in de
vorm van aanzienlijke belastingsubsidies.
808
De bedoeling van de nieuwe Labourregering in 1997 bestond erin om van privépensioenen
van beide types de voornaamste bron van pensioeninkomen te maken,
goed voor 60% van het totale pensioeninkomen tegen het midden van de eeuw. De
overheidsuitgaven voor pensioenen zouden als percentage van het BBP nagenoeg
constant blijven, ondanks het groeiende aandeel van de ouderen in de bevolking.
De gevolgen van de vergrijzing moesten door de individuen en de ondernemingen
worden gedragen.
De Labourregering voerde derhalve de “stakeholder-pensioenen” in, die strenger
gereglementeerd waren (administratie- en marketingkosten waren beperkt) om
lagere-inkomensgroepen ertoe aan te sporen om voor hun eigen pensioenprestaties
te zorgen.