Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE STAAT VAN DE VERZORGINGSSTAAT ANNO 2005: DE SITUATIE IN LUXEMBURG
De wet breidt het toekennen van een geldelijke moederschapsuitkering uit tot het
geval van inkomensverlies dat het gevolg is van een omschakeling van nachtwerk
naar dagwerk, waarbij de compensatie wordt beperkt tot het effectieve verlies aan
bruto-inkomsten. Het verbod op nachtwerk werd in principe vervangen door een
vrijstelling op advies van een arbeidsgeneesheer. De wet bepaalt dat van een zwangere
vrouw niet kan worden geëist dat ze tussen tien uur ’s avonds en zes uur
’s ochtends werkt wanneer dit naar de mening van de bevoegde arbeidsgeneesheer
met het oog op de gezondheid en de veiligheid niet aangewezen is. Hetzelfde geldt
voor vrouwen die borstvoeding geven, tot de eerste verjaardag van het kind.
Vrouwen die van deze vrijstelling willen genieten, dienen via een aangetekend
schrijven een verzoek daartoe in te dienen bij de werkgever. De werkgever heeft
dan een week de tijd om een bevoegd arbeidsgeneesheer te verzoeken om zijn of
haar mening hieromtrent mee te delen. Binnen een termijn van twee weken moet
de arbeidsgeneesheer zijn of haar mening meedelen aan de vrouw en de werkgever.
Na een medisch onderzoek, afhankelijk van de omstandigheden, wordt de vrouw,
ofwel getransfereerd naar dagwerk, ofwel volledig van werk vrijgesteld gedurende
de periode die nodig is om haar gezondheid of veiligheid te vrijwaren. De mening
van de arbeidsgeneesheer is vatbaar voor een aanvraag voor een nieuw onderzoek
en er kan beroep tegen worden aangetekend. De werkgever is verplicht om, uit
naam van de ziekte- en moederschapsverzekering, het inkomensverlies voor te
schieten dat het gevolg is van de omschakeling van nachtwerk naar dagwerk.
Behalve de verplichting om informatie te verschaffen dient de werkgever, in samenwerking
met de arbeidsgeneesheer, voor elke activiteit die mogelijkerwijze een
specifiek risico van blootstelling van zwangere of borstvoeding gevende vrouwen
aan schadelijke stoffen, processen of werkomstandigheden, de risico’s voor de
gezondheid en de veiligheid van zwangere of zogende vrouwen in te schatten,
alsook te oordelen wat de gevolgen kunnen zijn voor de zwangerschap of de
borstvoeding, teneinde te bepalen welke maatregelen moeten worden genomen.
Met het oog op de resultaten van deze beoordeling moet de werkgever beslissen
wat er moet gebeuren: verbetering van de werkomstandigheden of werktijden, een
andere baan, vrijstelling van werk.
CONCLUSIES
Bij het aflezen van de statistieken in punt 1, dringt een eerste conclusie zich op: de
verzorgingsstaat is en blijft in Luxemburg aanwezig. De participatie van de overheidssector
en de overheid in de ontvangsten van de sociale zekerheid is de voorbije vijftien
jaar blijven toenemen. De bijdrage van de werkgevers daarentegen is in die
periode gedaald. Dit vaststaande feit wijst erop dat de Luxemburgse Staat aandacht
blijft besteden aan de economische vooruitgang van de werkgevers en tegelijkertijd
blijft tussenkomen in de sociale bescherming. Weliswaar heeft Luxemburg in deze
periode genoten van een, in vergelijking met de rest van Europa, uitzonderlijke,
economische situatie.
685