Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE STAAT VAN DE VERZORGINGSSTAAT ANNO 2005: DE SITUATIE IN LUXEMBURG
De aanzet tot de betaling van de opvoedingsuitkering is ofwel het ogenblik waarop
de gerechtigde de leeftijd van 60 jaar bereikt, ofwel het ogenblik waarop een persoonlijk
pensioen wordt toegekend. De leeftijdsgrens van 60 jaar werd gekozen
omdat die ongeveer met de gemiddelde pensioenleeftijd overeenstemt. Aangezien
vrouwen die recht hebben op een “baby-years”-uitkering, precies op deze leeftijd
het materiële voordeel van deze maatregel ervaren, leek het gepast om de leeftijd
voor het genieten van de opvoedingsuitkering vast te leggen ongeveer op de leeftijd
waarop de meeste mensen daadwerkelijk met pensioen gaan. De opvoedingsuitkering
bedraagt 76,13 EUR per kind per maand.
2.7. GEWAARBORGD MINIMUMINKOMEN
Een nieuwe wet (5) betreffende het gewaarborgd minimuminkomen werd op
1 maart 2000 van kracht. De voornaamste wijzigingen ten opzichte van de vorige
wetgeving zijn:
vermindering van de leeftijdsvoorwaarde van 30 tot 25 jaar;
beperking van de duur van de woonplaatsvoorwaarde van tien jaar tot vijf jaar in
de voorbije 20 jaar;
vereenvoudiging van de manier waarop alimentatieverplichtingen worden
toegepast;
uitbreiding van de doelstelling van de nationale socialeactiedienst in termen van
professionele en sociale herinschakeling van werkbekwame gerechtigden;
afschaffing van het verbod voor een ouder die zijn kind jonger dan zes opvoedt,
om cursussen met het oog op sociale herinschakeling te volgen (dit betekende
vooral voor vrouwen een armoedeval).
Eén belangrijke verandering is de herstructurering van het gewaarborgd minimuminkomen,
dat voortaan twee elementen bevat:
de waarborg voor voldoende middelen, door het toekennen van een bijkomende
uitkering teneinde het verschil tussen het maximum gewaarborgde inkomen en de
middelen van een gegeven huishouden te compenseren;
de toepassing van maatregelen die de professionele en sociale herinschakeling
bevorderen door het betalen van een integratie-uitkering. Deze hervorming van het
gewaarborgd minimuminkomen kadert in het Europese socialebeschermingsbeleid,
dat er onder andere naar streeft sociale uitsluiting te bestrijden. Ze moet het
socialebijstandsbeleid omzetten in een actief beleid dat op integratie is gericht, en
de betrokken persoon ertoe aanzetten om een beroepsactiviteit te verrichten. Deze
wet neemt daardoor afstand van het klassieke concept sociale bijstand, die er in de
eerste plaats naar streefde om voldoende bestaansmiddelen te verschaffen. De wet
maakt een onderscheid tussen degenen die werkbekwaam zijn en degenen die
werkonbekwaam zijn, en voorziet specifieke, aangepaste diensten, procedures en
organisaties voor elke categorie.
(5) Wet van 29 april 1999 tot instelling van een recht op een gewaarborgd minimuminkomen, Mémorial
A, nummer 60, 1 juni 1999.
683