Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE HERVORMING VAN DE VERZORGINGSSTAAT IN NEDERLAND: 1982-2003
De meeste collectieve arbeidsovereenkomsten vullen het ziektegeld van werknemers
aan tot 100% van het loon. Onlangs stelde de regering een wettelijke verplichting
voor om ziektegeld tijdens het tweede jaar ziekte te beperken tot 70% van het
inkomen. In het Sociaal Akkoord van 2004 werd een overeenkomst bereikt voor
170% voor de twee jaren samen. Voor personen die niet volledig en permanent
arbeidsongeschikt zijn, werd de Werkhervatting Gedeeltelijk Arbeidsgeschikten
(WGA) ingevoerd. De gerechtigden ontvangen een loonsubsidie indien ze werken,
een uitkering in het andere geval. De werkgevers moeten het risico van gedeeltelijke
arbeidsongeschiktheid onder de WGA dekken bij een particuliere verzekeringsmaatschappij
of bij de publieke verzekeraar UWV; ze kunnen ook het risico zelf dragen.
Werkgevers en werknemers gingen akkoord om schikkingen te treffen om het ziektegeld
tijdens het tweede jaar ziekte te verminderen. Dit zette de regering ertoe aan
om een wet bedoeld om het ziektegeld het tweede jaar te beperken tot 70% van het
laatste loon, te laten varen. Indien er vanaf 2006 jaarlijks niet meer dan 25.000
gevallen van volledige arbeidsongeschiktheid zijn, zal de overheid met terugwerkende
kracht de arbeidsongeschiktheidsuitkering in juli 2007, met terugwerkende
kracht tot 1 januari 2006, optrekken tot 75% van het laatste loon. In dat geval schaft
de regering de hogere premies voor werkgevers die veel werknemers arbeidsongeschikt
laten verklaren, af. De PEMBA-boete wordt afgeschaft.
3.4. HUISVESTING
Huiseigenaars krijgen veel subsidies. Hypotheekrentes zijn fiscaal aftrekbaar. Het
huisvestingsmarktbeleid waarin deze gunstige fiscale aanpak van schuldfinanciering
voor door de eigenaar bewoonde woningen is opgenomen, ondermijnt de
economische doeltreffendheid en versterkt de conjunctuurcyclus. De huisvestingsprijzen
vertonen een stijgende tendens en er zijn grote schommelingen in prijzen,
als reactie op de variaties in de vraag. De betaalbaarheid van huisvesting ging erop
achteruit. Dit heeft ook gevolgen voor de huurders, voor zover zij niet door huursubsidies
worden gecompenseerd. De bestaande inkomensafhankelijke huursubsidie
verzacht/verzwakt de impact van hoge prijzen voor sommige huurders en
beperkt de mobiliteit. De kans is klein dat de sociale doelstellingen worden bereikt.
Het geleidelijk wegwerken van belastingsubsidies voor eigen woningen werd
besproken en voorgesteld (OESO, 2004, pp. 47-51).
3.5. SOCIALE BIJSTAND EN WERKLOOSHEIDSVERZEKERING
De Nederlandse sociale bescherming steunt steeds meer op de stelling dat werkgelegenheid
de beste vorm van sociale bescherming is. Beleidsmakers passen op de
sociale zekerheid en de arbeidsmarkt de wet van Say toe. Sinds januari 2004 vervangt
de Wet Werk en Bijstand de Algemene Bijstandswet van 1996. In principe zou
iedereen in Nederland zijn best moeten doen om in eigen levensonderhoud te
voorzien; kan iemand dat niet, dan heeft hij door deze wet recht op een minimum-
659