Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE VERZORGINGSSTAAT IN SPANJE TUSSEN 1998 EN 2003
heidslogica van de kosteloosheid wordt uitgebreid, enz. Mogelijkerwijze maakt de
toepassing van het systeem zelf dat samenwerking en coördinatie tussen medische
en niet-medische zorg op middellange termijn onvermijdelijk worden.
De pijler van de “financiering” tot slot is doorslaggevend in het nieuwe beschermingssysteem.
De kosten van de financiering van de wet worden in drie globaal genomen
gelijke delen gespreid over de staat, de autonome gemeenschappen en eigen bijdragen.
Aangezien de staat voor heel het nationale grondgebied een basisprestatie
garandeert, zullen de manier waarop de eigen bijdragen worden gereglementeerd
en de manier waarop de overeenkomsten tussen staat en regio’s zullen worden
geconcretiseerd, bepalen of de nieuwe wet voldoende wordt gefinancierd.
5.2. KRITISCHE ASPECTEN IN VERBAND MET DE TOEPASSING VAN DE NIEUWE TAK
VAN DE SOCIALE BESCHERMING
De tenuitvoerlegging van de nieuwe wet in 2007 start met een reeks onzekerheden
die momenteel het voorwerp uitmaken van een debat bij de sociale organisaties en
de vakbonden, maar ook bij de deskundigen. We geven hier een synthese.
Ongetwijfeld veronderstelt de nieuwe wet betreffende de zorgverzekering een historische,
zij het onvolledige, breuk, ten opzichte van het bijstandsmodel van de
sociale diensten. Dit model was tot op heden gebaseerd op het intensieve en nietverloonde
werk van de met zorg belaste vrouwen. Het nieuwe socialebeschermingsmodel
sluit formeel gezien aan bij de logica van de universalistische stelsels en
is gebaseerd op een systeem van bevoegdheden die zijn verdeeld over de staat en de
regio’s; het steunt bijgevolg op financiële verbintenissen die eveneens worden
gedeeld, die openstaan voor de politieke evolutie en waarbij de zorgbehoevenden
en hun zorgverleners bijdragen tot de financiering van het systeem en de last van de
informele zorgverstrekking.
Hoe en in welke mate deze wet bescherming zal bieden, zal blijken, na een relatief
lange tijd, uit de concretisering ervan. Tegelijkertijd moeten de mogelijke ongewenste
effecten worden voorzien, waarop wij in grote mate hierboven hebben geanticipeerd.
Dit zouden de gevolgen zijn:
Het nieuwe beschermingsstelsel is een systeem dat op institutioneel vlak onstabiel
zou kunnen zijn gezien de mogelijke kosten voor de reglementering van een schijnbaar
slechts beperkt vereiste samenwerking tussen de staat en de regio’s, dat wil
zeggen een werking die niet duidelijk dwingend is. Er rijzen twijfels of er vanwege
de centrale overheid voldoende financiering zou kunnen zijn om het hoofd te
bieden aan dure doelstellingen zoals de financiering van de minimumprestaties, de
prestaties die het gevolg zijn van de overeenkomsten met de regio’s, en de uitbreiding
van het huidige dienstennetwerk. Een verbintenis die in 2015 zou kunnen
aflopen, namelijk wanneer de regio’s de financiering van het systeem voor hun
rekening zouden nemen.
791