Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE STAAT VAN DE SOCIALE BESCHERMING IN HET VERENIGD KONINKRIJK, 2005: IN BETERE CONDITIE
Deze tendensen kennen sinds 1997 een ommekeer:
de uitgaven voor gezondheidszorg en welzijnszorg werden verhoogd tot twee
procent meer van het bbp. De expliciete bedoeling bestaat erin om de Britse uitgaven
op het Europese niveau te brengen en dat zal in de komende drie jaren worden
gerealiseerd;
ook het onderwijs neemt nu een groter aandeel van het bbp in;
dankzij de daling van de werkloosheid en de voortgezette koppeling van verzekeringsafhankelijke
uitkeringen aan de prijzen en niet de lonen, daalde het aandeel van
de sociale zekerheid in het bbp en werd er meer uitgegeven in de strijd tegen
kinderarmoede – ruwweg één procent van het bbp; verder kon meer worden uitgegeven
voor hogere pensioenen voor armen. Het totale aandeel van de economie
dat aan sociale zorg wordt besteed, is gestegen van haast 24% in 1991 tot 26,5%
nu (5/2004).
3. QUASIMARKTCONCURRENTIE: DIENSTEN IN NATURA
3.1. BELEIDSVORMEN
De regering-Thatcher was begonnen met het invoeren van concurrentie en privatisering
in de verzorgingsstaatvoorzieningen. Dit werd het verst doorgedreven in de
pensioenen, waarop we hierna terugkomen. Op het vlak van onderwijs, gezondheidszorg
en welzijnszorg was het de bedoeling om de financiering door de overheid te
behouden maar de concurrentie in de hand te werken, vooral dan tussen de openbare
zorgverstrekkers. De regering-Blair breidde dit model na enige aarzeling verder
uit, zij het met een totaal andere doelstelling. Mevrouw Thatcher hoopte de stijging
van de overheidsuitgaven een halt toe te roepen en maakte in zekere mate de weg
vrij voor een transfer naar de privésector. Blair en Brown willen de diensten ontvankelijker
en vernieuwender maken en op die manier steun krijgen van het publiek
voor de hogere belastingniveaus die ze innen.
Vooral op de onderstaande domeinen was er een uitbreiding van de “quasimarkten”:
Staatsscholen wedijveren nu met elkaar voor leerlingen en worden betaald voor
elke leerling die ze aantrekken. Ze beheren hun eigen budget en stellen zelf hun
personeel aan. Er werd een nationaal onderwijsprogramma ingevoerd, waarbij
kinderen van 7, 11 en 14 regelmatig worden getest. De eindexamens voor 16- en
18-jarigen blijven bestaan en de resultaten van al deze examens moeten voor elke
school worden gepubliceerd. Dit is van groot belang opdat de ouders een
bewuste keuze kunnen maken. In de praktijk is de keuze echter beperkt door het
aantal beschikbare plaatsen in populaire scholen en een systeem legt de uitbreiding
van de lokale scholen aan banden. De statistieken inzake de examenresultaten
werden verbeterd doordat nu rekening werd gehouden met de vaardigheden van
de leerlingen bij hun start in een school – een maatregel met meerwaarde. Dit
nieuwe systeem was tegen 1995 volledig doorgevoerd. De regering-Blair keurde
803