Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
geving is echter veranderd zodat de privéverstrekking in Denemarken in de
toekomst misschien wel toeneemt.
3. SELECTIVITEIT EN DOELGROEPBEPALING
In de periode 1994-2000 werden heel wat wijzigingen betreffende de regels voor
het recht op werkloosheidsuitkeringen doorgevoerd. De bedoeling was om
arbeidsmarktinspanningen van de overheid af te stemmen op de kwalificaties van de
werklozen, om het beleid af te stemmen op degenen die het meest behoefte hebben
aan tewerkstellingshulp en om langdurige werkloosheid te voorkomen. In verschillende
stappen werd de periode waarin werkloosheidsuitkeringen werden betaald,
ingekort en het recht op werkloosheidsuitkeringen werd afhankelijk gesteld van een
grotere beroeps- en geografische mobiliteit. Vanaf 1999 bedraagt de totale periode
van werkloosheidsuitkeringen vier jaar en de passieve periode is één jaar. Passieve
periodes zijn periodes waarin de werklozen niet in een activeringsprogramma zijn
opgenomen.
Op het vlak van sociaal beleid – waarbij de lokale overheid een kernrol speelt in de
werking met degenen die in overeenstemming met de wet op het maatschappelijk
welzijn een uitkering krijgen – werd op 1 januari 1994 een nieuwe wet over de
activeringsstelsels van de lokale overheid van kracht. Volgens deze wet moet
iedereen die bijstandsuitkeringen krijgt, deelnemen aan een activeringsprogramma,
ook degenen die ouder zijn dan 25. Voordien was dit uitsluitend van toepassing
voor de jongeren onder de 25.
Het recht op uitkeringen voor uitkeringsgerechtigde werklozen hangt ook af van
deelname aan een activeringsprogramma.
De werkloosheidsperiode voorafgaande aan de activering werd voor de 30-plussers
ingekort van vier tot één jaar. Voor mensen die jonger zijn dan 30 en bijstandsuitkeringen
krijgen, bedraagt die periode 13 weken, en voor mensen die jonger zijn
dan 30 en werkloosheidsuitkeringen krijgen, bedraagt die periode zes maanden. Om
jongeren te motiveren voor een opleiding, hebben degenen die jonger zijn dan 25,
slechts recht op een beperkte uitkering. Om stimulansen voor opleiding te creëren,
kunnen uitkeringsgerechtigde jonge werklozen zonder kinderen slechts de helft van
het werkloosheidsuitkeringspercentage krijgen; dat bedrag ligt met andere woorden
lager dan de beurzen die door het opleidingsfonds van de overheid aan studenten
worden toegekend. Jongeren zonder beroepsopleiding kunnen slechts bijstandsuitkeringen
ontvangen die even hoog liggen als de beurzen voor studenten.
In 2004 werd een plafond ingevoerd voor het totale bedrag dat een persoon aan bijstandsuitkeringen,
aanvullende uitkeringen en huursubsidies kan krijgen. Met de
invoering van dit plafond wilde men meer stimulansen creëren om naar een baan te
zoeken en die baan ook te behouden. Vóór de regels werden veranderd, waren er
758