Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
Tegelijkertijd steeg de “jongerencoëfficiënt” (3) van 37,5 in 1990 tot 38,3 in 2000,
een cijfer dat in 2002 ongeveer 37,3 bedraagt; de “ouderencoëfficiënt” (4) daarentegen
steeg gestaag van 35,2 in 1990 tot 44,3 in 2002 (Sommer/Voit, 2004, p. 1404).
Gezien deze tendensen op het vlak van geboortecijfers en levensverwachting (en
enkele veronderstellingen aangaande immigratie en emigratie), kunnen verschillende
varianten worden berekend van de ontwikkeling van de bevolking, alsook van
de “jongerencoëfficiënt” en de “ouderencoëfficiënt” (5); de ouderencoëfficiënt
varieert dan van 44,3 nu tot 70 à 90 in 2050, de jongerencoëfficiënt varieert van nu
38,3 tot een lagere coëfficiënt van ongeveer 30.
1.2. ECONOMISCHE GROEI
Sinds 1992 steeg het BBP in lopende prijzen haast onafgebroken, zoals in figuur 1
wordt geïllustreerd. Uit het jaarlijkse groeicijfer blijkt echter dat er nog steeds een
conjunctuurcyclus is. We bekomen hetzelfde resultaat als we het bbp in prijzen van
2000 gebruiken. De figuur toont aan dat na de “boom” van de hereniging tussen
1989 en 1992 het jaarlijkse groeipercentage rond de 2 procent schommelde. Meer
dan 6 jaar lang blijft de Duitse economie hangen bij lage groeicijfers zonder uitgesproken
conjunctuurcyclus. Het meest doorslaggevende gevolg daarvan is het feit
dat deze cijfers haast altijd lager liggen dan de “werkgelegenheidsdrempel”, met een
stijgende (of althans niet dalende) werkloosheid en sociale uitgaven.
(3) Gedefinieerd als de verhouding van de jongeren onder de 20 ten opzichte van 100 mensen die
tussen 20 en 60 jaar oud zijn.
(4) Gedefinieerd als de verhouding van 60-plussers ten opzichte van 100 mensen die tussen 20 en 60
jaar oud zijn.
(5) Voor een samenvatting, zie Sommer (2003).
720