Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
stelsels met bepaalde prestaties ligt nu wellicht onder de 20%. De Pensioencommissie
(2004) schatte dat ongeveer 10 miljoen mensen ofwel niet sparen, ofwel
onvoldoende sparen of in pensioenregelingen investeren willen ze ooit een matig
pensioen hebben.
Conclusies van de Commissie:
of de gepensioneerden zullen in vergelijking met de rest van de samenleving
armer zijn;
of de belastingen/nationale verzekeringsbijdragen moeten worden verhoogd;
of de spaarquote van individuen moet toenemen;
of de gemiddelde pensioenleeftijd moet worden opgetrokken;
of we moeten opteren voor een combinatie van de bovenstaande punten.
Het Eindrapport (2005) stelde een grondige herziening van de Britse pensioenregeling
voor. Er werd voorgesteld om het forfaitaire overheidspensioen te doen stijgen
tot boven het niveau van het gegarandeerd minimuminkomen en het dan op te
trekken tot het het niveau van de gemiddelde inkomsten bereikt. Dit zou de
werknemers ertoe aanzetten om voor hun eigen pensioen te sparen. Om deze verbetering
mee te betalen, wordt de leeftijd vanaf wanneer het wettelijk pensioen kan
ingaan, geleidelijk aan opgetrokken van 65 tot 68 jaar of ouder indien de levensverwachting
blijft stijgen. Om aan te zetten tot sparen zouden alle tewerkgestelde
individuen een contract krijgen in een Nationaal Pensioenspaarstelsel tenzij ze stappen
zouden ondernemen om zich terug te trekken of reeds een goed bedrijfsstelsel
hadden. 4 procent van hun loon boven een drempel zou worden belast en in hun
eigen, nationaal beheerd fonds worden gestort. De werkgevers zouden het equivalent
van 3% moeten betalen en de Regering nog eens 1%, een verdubbeling van de
werknemersbijdrage. Deze bedragen zouden dan beschikbaar zijn voor investeringen
in een brede waaier van goedgekeurde stelsels, waarbij de werknemer zelf zijn
keuze zou maken. Lage administratiekosten zouden de waarde van het privépensioen
aanzienlijk doen toenemen. Dit stelsel wordt in 2007 in het Parlement
goedgekeurd, met de steun van alle partijen.
5. DECENTRALISATIE
Het Verenigd Koninkrijk heeft altijd al een zeer sterk gecentraliseerde verzorgingsstaat
gehad. Slechts 4% van de inkomsten is van lokale belastingen afkomstig. Westminster
Parliament was in het verleden verantwoordelijk voor de sociale wetgeving
met betrekking tot alle delen van de UK; voor Schotland waren wel verschillende
versies van toepassing. Sinds 1999 is er een opmerkelijke decentralisatie van de wetgevende
bevoegdheid inzake het sociaal beleid, met uitsluiting van de sociale zekerheid.
Deze bevoegdheden werden aan het Schotse parlement en de Welsh Assembly
overgedragen. Hetzelfde zou ook voor Noord-Ierland gebeuren als de slotfasen van
de vredesovereenkomst zouden zijn bereikt.
810