Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE VERZORGINGSSTAAT IN FRANKRIJK VANAF HET EINDE VAN DE JAREN NEGENTIG
nieuwe inkomsten (zo stort de Staat aan de ziekteverzekering een deel van de
belastingen op tabak omwille van de onredelijke lasten – ‘charges indues’).
Dankzij deze stijgingen en de creatie van inkomsten die in 2005 naar aanleiding van
de tenuitvoerlegging van de hervormingswet werden gerealiseerd, ging de financiering
van de tak ziekteverzekering erop vooruit. Het tekort neemt af, maar is nog
steeds groot: 8,3 miljard EUR tegenover 11,6 in 2004 (CCSS 2005c).
2.2.2. Tarief per activiteit (T2A)
Van 1983 tot 2004 steunde de financiering van de ziekenhuizen op de globale
dotatie: een beperkende begroting, die losstond van het niveau van activiteit en
jaarlijks veranderde door de invoering van een officieel, door de overheid bepaald
tarief. Ondanks een medicalisering van de boekhoudkundige aanpak om de ziekenhuisuitgaven
te beperken (akkoorden over de doelstellingen van de ziekenhuizen,
programma voor de medicalisering van het informatiesysteem inzake budgetten),
wordt de financiering van de ziekenhuizen door globale dotatie in twijfel getrokken.
De ziekenhuishervorming (Plan Hôpital – Ziekenhuisplan – 2007) wil de medische
beroepsbeoefenaars meer faciliteiten geven om hun projecten te realiseren, en
wilde de financiering van de overheids- en privéziekenhuizen hervormen.
Op 1 januari 2004 kwam er door de tarieven per activiteit (T2A) voor privé- en overheidsziekenhuizen
(voor geneeskunde, heelkunde en verloskunde) verandering in
de gevestigde orde (Leuridan en Semhoun 2005): voortaan wordt de financiering
rechtstreeks gekoppeld aan de activiteit, volgens één enkel nationaal tarief. De
inkomsten worden a posteriori gedefinieerd overeenkomstig de activiteit die effectief
wordt verricht, en niet langer a priori, zoals het geval was met de globale
dotatie. Het medisch personeel van de openbare ziekenhuizen wordt met echte
bestuursverantwoordelijkheden geconfronteerd. Deze wijziging van het financieringssysteem
zou moeten aanzetten tot de ontwikkeling van gezondheidseconomische
bestuursmiddelen (bestuurscontrole) in de privé- en overheidsziekenhuizen.
Deze hervorming, die voor het ziekenhuisbudget ingrijpende gevolgen had, zou wel
eens gepaard kunnen gaan met opportunistische tendensen in de ziekenhuizen
(“commerciële drift”). Er werden regelgevingsmechanismen gecreëerd om het inflatoire
effect inherent aan de hervorming tegen te gaan. De wet op de financiering
van de sociale zekerheid en de ONDAM worden derhalve behouden en er wordt
een nationale uitgavendoelstelling bepaald voor genees-, heel- en verloskunde,
zowel in de privé- als in de overheidssector. De tarieven per activiteit (tarieven
“Groupes Homogènes de Séjour” – Homogene verblijfsgroepen) worden in
decreten gegoten, de regelgeving gebeurt via het “prijs-/volume-effect” en maakt
een aanpassing van de tarieven mogelijk teneinde de ONDAM te realiseren in geval
van een stijging van het zorgvolume (Leuridan en Semhoun 2005).
701