Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE VERZORGINGSSTAAT IN FRANKRIJK VANAF HET EINDE VAN DE JAREN NEGENTIG
De CNSA is belast met de financiering van de begeleiding van ouderen en personen
met een handicap die hun zelfredzaamheid verliezen: het fonds garandeert en
bestendigt de APA en waarborgt de financiering ervan. De CNSA moet ook garanderen
dat het zelfredzaamheidsbeleid over het hele land hetzelfde is en dat met alle
vormen van handicap en zorgbehoevendheid rekening wordt gehouden.
Dit systeem wordt gefinancierd door:
nieuwe middelen, met name de invoering van een extra, niet-betaalde werkdag in
naam van de nationale solidariteit, en een bijdrage van de werkgevers ten belope
van 0,3% op het verdiende inkomen en op de kapitaalinkomsten;
de ontvangsten die vroeger aan het Financieringsfonds voor de Gepersonaliseerde
autonomie-uitkering (Fonds de financement de l’allocation personnalisée d’autonomie
– FFAPA) werd toegekend (de CNSA heeft de rechten en verplichtingen
hiervan overgenomen), met name 0,1 point van de veralgemeende sociale bijdrage
(CSG: Cotisation sociale généralisée), en een participatie van de basisstelsels
voor ouderdomspensioenverzekering.
Het plan wordt over vier jaar en twee programma’s gespreid; het ene is gericht op
de ouderen, het andere op de personen met een handicap en beide zijn goed voor
850 miljoen EUR per jaar.
Voor de ouderen werd niet alleen het systeem voor hitte- en gezondheidswaarschuwing
ingevoerd, maar er werden ook 30.000 extra banen gecreëerd om
mensen te helpen zodat ze thuis kunnen blijven; bovendien zijn er plannen voor de
modernisering van 6500 rusthuizen en de ontwikkeling van geriatrische diensten.
13.200 zorgverstrekkers zouden in dienst moeten worden genomen. Bovendien
worden in de instellingen 10.000 nieuwe zorgplaatsen gecreëerd dankzij het feit dat
1800 zorgverstrekkers in het budget werden opgenomen.
Binnen de gedecentraliseerde structuur, die de algemene raden (conseils généraux)
de leiding gaf voor de verwezenlijking van sociale acties ten gunste van ouderen
(wet van 13 augustus 2004), worden de tarieven van de instellingen vereenvoudigd,
zodat de voorzitter van de algemene raad de enige gesprekspartner wordt.
De wetgeving met betrekking tot de personen met een handicap werd in 2002 (wet
“sociale modernisering”) en in 2005 (wet “gelijkheid van rechten en kansen, participatie
en burgerschap voor personen met een handicap”) grondig herzien.
Twee beginselen komen hieruit naar voren: enerzijds het principe van de vrije
keuze van levensproject, dankzij een recht op geïndividualiseerde compensatie van
de gevolgen van hun handicap, en een recht op een basisinkomen, ter bevordering
van een zelfstandig leven; anderzijds het principe van universele toegankelijkheid,
die de effectieve deelname van personen met een handicap aan het sociale leven in
de hand moet werken (onderwijs, werkgelegenheid, cultuur, vrije tijd, vakantie, enz.).
697