Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
van de regering, die streeft naar een betere integratie van gehandicapte burgers. Ze
is een concrete uiting van het regeringsprogramma dat in het kader van het regeerakkoord
van augustus 1999 werd opgesteld en volgens hetwelk “de herziening van
de inkomenssituatie van de personen met een handicap en de verwezenlijking van
een veelomvattende en eerlijke oplossing” een prioriteit werd.
Om deze doelstelling te bereiken werden tal van maatregelen doorgevoerd. Deze
hebben betrekking op mensen die voldoende capaciteiten hebben om te werken en
dus in een beschermde omgeving een bezoldigde beroepsactiviteit uit te oefenen
enerzijds, en op degenen die, vanwege de ernst van hun handicap, niet in staat zijn
om welke vorm van bezoldigd werk dan ook uit te voeren.
Deze maatregelen bleken noodzakelijk te zijn. Ondanks een goed ontwikkeld
socialebeschermingssysteem blijkt dat er op het vlak van de inkomenssituatie van de
personen met een handicap een grote dispariteit bestaat en dat er ongerechtvaardigde
inconsistenties zijn, waardoor een echt beleid gericht op gelijke rechten
en kansen voor de personen met een handicap wordt vervormd.
Vóór de wet van 12 september 2003 hadden personen met een handicap die niet in
staat waren om een vorm van bezoldigde activiteit uit te voeren, geen gegarandeerd
inkomen. Concreet kwam dat hierop neer dat gehandicapte burgers niet aan de
voorwaarden voor socialezekerheidsprestaties konden voldoen en evenmin in aanmerking
kwamen voor prestaties voorzien door de wet op het gegarandeerd minimuminkomen.
Deze mensen waren volledig afhankelijk van hun familieleden en/of
de nationale solidariteit.
Gehandicapte werknemers die in een aangepaste werkomgeving of een beschutte
werkplaats werken, kregen zelden een echt loon dat evenredig was met hun werk.
Heel vaak kregen ze noch een integratie-uitkering, noch een socialezekerheidsuitkering.
Personen met een handicap die een bezoldigde activiteit uitvoeren, konden
daardoor niet tot echte financiële onafhankelijkheid en een echte sociale integratie
komen, zolang zij niet de eigenlijke status van een loontrekkende werknemer kregen
met alle rechten en plichten die daarmee samengaan.
Behalve de kwestie van de bezoldiging was het duidelijk dat de grote meerderheid
van gehandicapte werknemers in gesubsidieerde beschutte werkplaatsen niet van
de wetgeving inzake de werknemers genoot.
De wetgever diende dan ook tussenbeide te komen en de wet van 12 september
2003 heeft bijgevolg een drievoudige hoofddoelstelling, dei wij hierna achtereenvolgens
bespreken.
672