Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

BELGISCH TIJDSCHRIFT VOOR SOCIALE ZEKERHEID - 4e TRIMESTER 2006
ontworpen (brillen, hoorapparaten, enz.). De aanvrager beslist of de uitkeringen
worden beheerd door een ziekteverzekeringsfonds (in 75% van de gevallen) of door
een andere aanvullende organisatie (4).
De medische bijstand van de staat (AME: Aide médicale d’Etat) neemt de uitgaven
voor gezondheidszorg voor haar rekening voor personen die niet voldoen aan de
voorwaarden voor de CMU, namelijk legaal en permanent in Frankrijk verblijven
(Boisguérin 2005). Het gaat in dit geval vaak om vreemdelingen zonder verblijfsvergunning.
De toegangsvoorwaarden voor de AME werden in 2005 echter strenger
gemaakt en voortaan moeten administratieve documenten worden voorgelegd die
bewijzen dat de eventuele gerechtigde drie maanden onafgebroken in Frankrijk
heeft doorgebracht.
De CMU verschafte op 31 december 2003 een basisziektedekking aan meer dan 1,5
miljoen mensen; dat betekent dat de CMU 500.000 mensen meer dekte dan toen ze
van kracht werd (Boisguérin 2005). Het aantal gerechtigden op de aanvullende CMU
bedroeg 4,7 miljoen in 2004, met een gemiddelde kostprijs van 320 EUR per
gerechtigde (CMU-fonds 2005).
De staat financiert via het CMU-fonds met meer dan 1 miljard EUR het grootste
gedeelte van de uitgaven van de CMU-C.
Blijkbaar geeft de CMU geen aanleiding tot misbruik van de uitgaven voor gezondheidszorg.
Op basis van de beschikbare schattingen (Raynaud 2005) lijken de
ziekenhuisuitgaven voor CMU-gerechtigden vergelijkbaar te zijn met die van andere
mensen die een gelijkaardige gezondheidstoestand hebben en een bijkomende ziekteverzekering
hebben, terwijl de uitgaven voor de gezondheidszorg buiten de ziekenhuizen
20% hoger liggen.
Het bestaan van een bovengrens voor de toekenning van de CMU-C houdt in dat
mensen die recht hebben op sociale basisvoorzieningen, van de maatregel zijn uitgesloten,
waardoor nagenoeg twee miljoen mensen onder de armoedegrens
terechtkomen, zonder bijkomende ziekteverzekering.
Bijgevolg werd eind 2002 een bijstandsstelsel gecreëerd om mensen te helpen om een
bijkomende ziekteverzekering te bekomen. Deze mutualiteitsbijstand (Aide à la Mutualisation)
was bedoeld voor mensen wier middelen lagen tussen de bovengrens bepaald
voor CMU-C-gerechtigden en deze zelfde bovengrens vermeerderd met 10%. De lokale
ziekteverzekeringsfondsen waren, met de hulp van aanvullende vrijwilligersorganisaties,
verantwoordelijk voor het invoeren en beheren van deze bijstand. Deze
bijstand werd alleen toegekend indien het contract voor bijkomende bescherming aan
bepaalde criteria voldeed en met een vrijwilligersorganisatie werd afgesloten.
706
(4) De financiële last van de CMU-C wordt gedragen door de aanvullende organisaties en de staat en
wordt gefinancierd door het Fonds de financement de la protection complémentaire de la couverture
universelle du risque maladie (financieringsfonds voor de aanvullende bescherming van de universele
dekking van het ziekterisico), het CMU-fonds genoemd.