Nummer 4/2006 (.pdf) - FOD Sociale Zekerheid

DE VERZORGINGSSTAAT IN SPANJE TUSSEN 1998 EN 2003
Deze algemene evolutie van de uitgaven voor gezondheidszorg moet in verband
worden gebracht met de grotere omvang van de farmaceutische uitgaven (een
gevolg van de gratis geneesmiddelen voor ouderen en de beïnvloeding van de prijzen
door de farmaceutische industrie), die goed zijn voor eenvijfde van het overheidsbudget
voor gezondheidszorg, de stagnering van de investeringen en een diepgaande
ontevredenheid van de medische beroepsbeoefenaars door de onzekerheid
betreffende de werkgelegenheid en door de loonstop.
TABEL 5: OVERHEIDSUITGAVEN VOOR GEZONDHEIDSZORG (% BBP)
Jaar 1995 1996 1997 1998 1999 2000 2001 2002
Denemarken 6,8 6,8 6,8 6,9 7 6,9 7,1 7,3
Zweden 7,1 7,3 7,1 7,2 7,2 7,2 7,5 7,9
Frankrijk 7,3 7,2 7,1 7,1 7,1 7,1 7,2 7,4
Duitsland 8,5 8,8 8,5 8,3 8,4 8,3 8,5 8,6
Verenigd
Koninkrijk 5,8 5,8 5,5 5,5 5,8 5,9 6,2 6,4
Italië 5,3 5,4 6,6 5,6 5,6 6 6,3 6,4
Griekenland 5 5,1 5 4,9 5,2 5,2 5 5
Portugal 5,1 5,5 5,6 5,6 5,9 6,4 6,6 6,5
Spanje 5,5 5,5 5,4 5,4 5,4 5,3 5,4 5,4
Bron: OESO (2004).
3.2. INSTITUTIONELE ANTWOORDEN
De veranderingen en hervormingen in het gezondheidszorgstelsel van de voorbije
jaren moeten in deze context worden geplaatst. Eigenlijk werden vier hervormingen
doorgevoerd:
Ten eerste werd in januari 2002 het gezondheidszorgstelsel overgedragen van de
centrale regering naar de 10 regionale regeringen (van de 17) die de genoemde
bevoegdheid nog niet hadden gekregen. Daarmee is het gezondheidszorgstelsel van
de overheid nu volledig gedecentraliseerd en de centrale regering heeft alleen nog
bevoegdheden aangaande de algemene volksgezondheid, de coördinatie van het
gezondheidszorgsysteem en het financiële evenwicht ervan. Dat betekent dat het
gezondheidszorgsysteem in overeenstemming wordt gebracht met de noden van de
burgers; er komen regionale plannen voor het gezondheidszorgstelsel en het beheer
wordt ontegenzeglijk verbeterd. Tegelijkertijd zijn er echter ook meer problemen
met de coördinatie en de financiering, maar ook met de sociale doeltreffendheid en
de gelijkheid.
In de tweede plaats werd in 2003 de Wet Kwaliteit en cohesie van het nationale
gezondheidszorgsysteem goedgekeurd, met ruime steun van het parlement. Met
deze wet moesten de problemen inzake de cohesie en coördinatie van het gezond-
783