kıymetsiz yazılar - cubuklukoyu

¥ Agniyâ [zenginler] ile sohbetden uzak olalar. Ve zarûretsizonlar ile berâber olmayalar. 6/97¥ Ah yazık ki, ömr temâm oldu. Ve hiç amel vücûda gelmedi.Dünyânın vefâsız olduğu açıkdır. Fitne ve musîbetlerpeşpeşe gelmekdedir. Dostlar ve ciğerpâreler vefât edip, göçüpgitdi. Yine hiç uyanmak ve hâtırlamak ve tevbe ve sığınmayokdur. Gaflet artmakdadır. İsyân ile geçen günler artmakdadır.Bu nasıl îmândır. Ve ne şekl müslimânlıkdır. Nekitâb ve sünneti kabûl ederler. Ve ne açık işâretlerin görülmesindenibret alırlar. Fikr ve endişe lâzımdır ki, bir yerdeberâber giden eski dostlar, câna yakın, hep berâber olanlarnice oldu ve nereye gitdiler. Cân dostu olan dostlardan hiçbireser ortada yok. Ve hiç onlardan açık nişân meydandayok. Yaz harmanı gibi, yokluk rüzgârı, onların nişânını dahîbırakmadı. Öyleyse bizim gibi geri kalanlara lâzımdır ki, şubirkaç günlük ömrü gaflet ile telef ve gözü açık uyku ile [tavşanuykusu ile] zâyi’ eylemiyelim. Bu fânî serâya gönül bağlamayıpve bu insafsız kahbeye aldanmıyalım ve muhabbetbağlamış olmıyalım. Temâmen cenâb-ı Hakkın rızâsını kazanmakiçin, bütün gücü harcamalı, nefs ve şeytânın tuzağından,hevâ ve hevesin girdâbından kenâra (sâhile) çekilmeğeçok gayret edelim. Ve kabr ve kıyâmet her zemân gözümüzünönünde olup, kendimizi ölmüşlerden sayalım. Böyle düşünmemizemr olundu. Var gibi bilinen hayât ve vücûddansoyulup, ölümden önce olan ölüm ile vasflanmak yoluna gidelim.Ve kendimizi gerçek bir ölü ve aslî bir yokluk gibi sayalım.Yokluk ki, kendini var gibi sayıp, vücûd ünvâniyle ortayaçıkmış olup, kendinin kıymet sâhibi olduğunu iddiâ ediyor.Halk arasında gülünç olması yerindedir. Dünyânın süslerisebebi ile kendilerini değişdirmeyeler ki, dünyâ fânî vehelâk olucudur. Sâbit değildir. Şekerle kaplanmış bir zehr vealtın kaplanmış necâset gibidir. Bu zehr ile ebedî ölüme tutulmakve dâimî hüsrâna yakalanmak açıkdır. Varlık ve onatâbi’ olan şeyler hakîkî vücûd sâhibine yakışır ve ona lâyıkdır.Ve mümkinin üstünlüğü, üstünlük iddiâ etmemesindedir.Noksanlığı da hayrlardan uzaklaşmasıdır. 6/156 [Hak SözünVesîkaları: 353.]– 231 –