Renata Bizek-Tatara – Męskość hegemonialna w powieści „Śmiech Laury” Françoise Mallet-Joris146że żadna z kobiet nie sprzeciwia się męskiej supremacji opisywanego tu bohatera, pokornieakceptując rolę pasywnego obiektu seksualnego czy też tolerując niewierność.Co więcej, do symbolicznego potencjału męskości hegemonialnej chirurga odwołują się,co również jest zgodne z teorią R. Connella, męskości marginalne i podporządkowane,jak androgyniczny fizycznie i emocjonalnie syn Marcin, nadwrażliwy homoseksualistaMarc-André i żałosny impotent Ludwik. Owe formy męskości są przy tym zdecydowaniedeprecjonowane przez postacie kobiece, a ich reprezentanci skazani na klęskę w życiuosobistym i społecznym.R. Connell określa męskość <strong>jako</strong> „pozycję w relacji płci, praktyki zajmowania tejpozycji przez mężczyzn i kobiety oraz oddziaływanie tych praktyk na doświadczeniazwiązane z cielesnością, na poszczególne osobowości i na całą kulturę” 39 . Takukształtowana koncepcja płci potwierdza tezę o istnieniu wielu modeli męskości, którepowstają w określonych warunkach historycznych i kulturowych. Męskość jest więckonstytuowana poprzez umowę społeczną, staje się pewnego rodzaju ideałem, do któregopowinno się dążyć. Współcześnie owym ideałem nie jest już wojownik, aleczłowiek sukcesu – dokładnie taki, jak wykreowany przez F. Mallet-Joris Théo Jacobi– zamożny, wpływowy i liczący się w społeczeństwie.Męskość hegemonialna, zdaniem R. Connella, nie musi jednak realizować się przezbezpośrednie używanie przemocy wobec kobiet i słabszych przedstawicieli własnejpłci, lecz może być również warunkowana przez cały system mechanizmów ustawodawczych,prawnych, politycznych, gdyż bazuje na męskim autorytecie, zakładającwysoki stopień akceptacji ze strony samych podporządkowanych. Koncepcja ta znajdujeodzwierciedlenie także w analizowanej powieści: z powodu pozycji, jaką zajmujew hierarchii społecznej, wykonywanej profesji oraz wysokiego statusu ekonomicznegoThéo Jacobi jest uważany za ideał, do którego należy dążyć. Przykładem potwierdzającympowyższą tezę może być chociażby rozmowa bohatera z synem natemat wyboru kierunku studiów i korzyści z tym związanych. Théo nie godzi się z faktem,że Marcin chce zostać muzykiem i studiować nauki humanistyczne, bo jego zdaniemnie jest to zajęcie dla mężczyzny 40 . Owszem, można się im poświęcić na pewienczas „dla zdobycia kultury ogólnej”, ale później trzeba wybrać dobry zawód, który zapewnibyt materialny i wysoką pozycję społeczną, nie zaś wieść „życie pasożyta” 41 .Widać więc, że sam fakt wykonywania prestiżowej i dobrze płatnej pracy przekłada sięna pozycję mężczyzny w hierarchii społecznej, a tym samym w hierarchii płci.Na zakończenia naszych rozważań możemy zadać sobie pytanie, dlaczego FrançoiseMallet-Joris, która w swojej twórczości przedstawia postacie kobiet o postawienonkonformistycznej, buntowniczej, dążące do pełnej emancypacji, kreuje postać ThéoJacobiego – uosobienie archetypu samca – silnego, twardego, niezależnego i poligamicznego42 . Uważna lektura jej powieści nasuwa pewną odpowiedź. Jej wyzwolonei dominujące bohaterki są nieszczęśliwe. Mając u swego boku mężczyzn słabych,39Ibid., s. 31.40Por. F. Mallet-Joris, op.cit., s. 73.41Ibid., s. 73.42Robert Stoller, Robert Stoller, 2000, Faits et hypothèses: un examen du concept freudien de bisexualité,[w:] Jean-Bertrand Pontalis, Pierre Fédida, Wilhelm Fliess, André Green, Joyce McDougall,Masud R Khan (red.), Bisexualité et différence des sexes, Paris: Gallimard/Folio, N°359, s. 151.
Renata Bizek-Tatara – Męskość hegemonialna w powieści „Śmiech Laury” Françoise Mallet-Joris147przyziemnych i pasywnych, niedających im poczucia bezpieczeństwa, muszą samepodejmować decyzje, brać odpowiedzialność za rodzinę, godzić obowiązki domowei zawodowe. Dochodzą w końcu do wniosku, że mimo przejęcia w życiu codziennymról typowo męskich, tak naprawdę nadal pozostają kruchymi, wrażliwymi i delikatnymikobietami, które potrzebują wsparcia silnego mężczyzny. Postać Théo Jacobiego jestwyrazem tęsknoty kobiet za kimś innym od nich samych.Bibliografia:Klaus-Michael Bogdal, 1998, Männerbilder. „Geschlecht“ als Kategorie der Literaturwissenschaft?,[w:] Marion Heinz, Friederike Kuster (red.): Geschlechtertheorie,Geschlechterforschung. Ein interdisziplinäres Kolloqium: Bielefeld, s. 189-218.Pierre Bourdieu, 2004, Męska dominacja, Warszawa: Oficyna Naukowa.Michał Głowiński, Aleksandra Okopień-Sławińska, Janusz Sławiński,1962, Zarysteorii literatury, Warszawa: PZWS.Philippe Hamon, 1977, Statut sémiologique du personnage, [w:] Poétique du récit,Editions du Seuil.Lynn Luciano,2001, Looking good. Male Body Image in Modern America, New York.Françoise Mallet-Joris,1985, Le Rire de Laura, Paris: Gallimard.Françoise Mallet-Joris, 1985, Allegra, Moscou: Editions Radouga.Françoise Mallet-Joris, 1991, Divine, Paris: Flammarion.Zbyszko Melosik, 2006, Kryzys męskości w kulturze współczesnej, Poznań: OficynaWydawnicza „Impuls”.Robert Stoller, 2000, Faits et hypothèses: un examen du concept freudien de bisexualité,[w:] Jean-Bertrand Pontalis, Pierre Fédida, Wilhelm Fliess, André Green,Joyce McDougall, Masud R Khan (red.), Bisexualité et différence des sexes , Paris:Gallimard/Folio, N°359.Monika Szczepaniak, 2005, Męskość w opresji? Dylematy męskości w kulturze Zachodu,[w:] Elżbieta Durys, Elżbieta Ostrowska (red.): Gender. Wizerunki kobieti mężczyzn w kulturze, Kraków, s. 25-37.