Męskość jako kategoria kulturowa. Praktyki męskości - Wiedza i ...

Magdalena Dąbrowska – Męskość w okresie transformacji: zmiana ekonomiczno-społeczna...37posła, który zwraca uwagę na istniejącą w Polsce „psychozę lęku przed dzieckiem”.Konkludując, stwierdza on, iż „w strategicznym interesie Polski na pewno nie leżyugruntowywanie, i to w jakiejkolwiek formie, lęku przed każdym nowo urodzonymPolakiem. Wręcz przeciwnie, w interesie Polski i Polaków leży, byśmy lęk zastąpili radosnymi dziękczynnym pochyleniem się nad każdą kołyską każdego Polaka” 34 .W wypowiedzi dwukrotnie odwołuje się do interesu Polski oraz trzykrotnie do „Polaków”.Płód jest obywatelem rodzaju męskiego i to w jego obronie toczy się debata.W czasie dysput sejmowych kilkakrotnie przytaczane są historie „ocalałych” i wewszystkich przypadkach uratowane od aborcji płody są rodzaju męskiego. Użycie tegorodzaju opowieści można uznać za potwierdzenie tezy, iż w debacie aborcyjnejmężczyźni w symboliczny sposób utożsamiali się z płodem. Podobieństwo mogło polegaćna lęku przed potęgą i niemal nieograniczoną mocą decyzyjną kobiety: jest onanie tylko tą, która daje życie, lecz także tą, która życie może odebrać. Wkracza przezto na teren kulturowo zarezerwowany dla mężczyzn, którzy jako obrońcy/ rycerze/ napastnicymają wyłączne prawo do odbierania życia. Po drugie, użycie takiej analogii odwołujesię do opozycji matka – płód, w symboliczny sposób przenosząc ją w wymiarrelacji płciowych. Kwestia aborcji staje się więc wojną toczoną pomiędzy kobietamia mężczyznami. W wielu opowieściach pojawia się w tle wątek wojny oraz okupowaniakraju przez wrogie armie. Historie tworzą tym samym opozycję: z jednej stronypłód/mężczyzna/naród, z drugiej: okupant/matka. Niekiedy opozycja ta wyrażona zostajewprost: tak jak okupant zabijał polskie dzieci, tak zabijają je kobiety dokonująceaborcji. Opowieści wpisują się w dyskurs tworzący konflikt pomiędzy płodem a matką– musi być on rozwiązany za pomocą ingerencji prawa. Nawiązują przez to do sposobutraktowania kobiet przez dyskursy nacjonalistyczne, gdzie postrzegane są one jako„inne”: zewnętrzne wobec wspólnoty i stanowiące dla niej zagrożenie. W końcuwołanie „ocalałych” funkcjonuje jako wypowiedź moralnego autorytetu. Zakorzenionejest w pozycji poza światem – zarówno w przeszłości, jak i w teraźniejszości. Paradoksalnie,jest głosem tego, kto głosu został pozbawiony, lecz jednocześnie przemawiapełnym głosem. Wykluczony, który wyrósł poza kondycję wykluczonego i otwiera innymnową drogę. Głosy „ocalałych” zawierają zatem pewien element mesjański – płód przyjmujena siebie rolę przewodnika i pasterza, tego który przekroczył własną śmierć.W debacie aborcyjnej cytuje się list nadesłany do telewizji. Historia „ocalonego”opowiedziana jest w pierwszej osobie, lecz zawiera także dodany komentarz posła.„ Ci ludzie w łonie matek nie mogą mówić,ale powiedział to ktoś, kto należy do tej kategorii, której życie państwo chcecie poddaćgłosowaniu i dyskusji: czy powinno być ono utrzymane, czy powinno dojść donarodzenia czy nie” 35 . Historia zinterpretowana jest jako „głos człowieka w łoniematki”. Dorosły mężczyzna przemawia jako płód z głębi kobiecego ciała, będąc35Marek Jurek, 1 kadencja, 21 posiedzenie, 3 dzień (24.07.1992) 7 punkt.