DIAGNOZA SPOŁECZNA 2015

Diagnoza społeczna 2015 293
5.11. Polak przed telewizorem
Telewizor jest głównym medium łączącym Polaka ze światem. W ciągu 10 lat podwoił się co prawda (z 2,6 do
5,2 proc.) odsetek dorosłych rodaków, którzy telewizji w ogóle nie oglądają, ale nie zmienia to faktu, że wciąż należymy
do bardzo „telewizyjnych” społeczeństw. W 2005 roku 57 proc. Polaków oglądało telewizję ponad 2 godz.
dziennie i w 2015 r. niewiele mniej (56,5 proc) (tabela 5.11.1). Jednak z międzynarodowym badaniu Europejskiego
Sondażu Społecznego z 2014 roku wnika nieco inny obraz (wykres 5.11.1). Tylko 35 proc. Polaków w wieku 16 i
więcej lat deklarowało, że siedzi przed telewizorem ponad 2 godziny dziennie, co w grupie 15 krajów europejskich
plasuje nas na pozycji mniej „telewizyjnych” społeczeństw.
Tabela 5.11.1. Odsetek Polaków poświęcających różną ilość czasu przeciętnie dziennie na oglądanie telewizji między
2005 i 2015 rokiem wśród osób w wieku 18 i więcej lat
Rok badania
Ilość czasu poświęcanego dziennie na oglądanie telewizji
nie oglądają do 2 godzin 2-3 godziny 3 i więcej godzin
2005 2,6 40,3 26,1 30,9
2007 2,7 42,2 25,8 29,4
2009 3,7 39,9 26,1 30,3
2011 3,4 39,6 26,1 30,9
2013 4,3 36,5 26,8 32,4
2015 5,2 38,2 25,8 30,7
Czechy
Irlandia
Holandia
Austria
Estonia
Francja
Belgia
Dania
Niemcy
Finlandia
Polska
Norwegia
Słowenia
Szwecja
Szwajcaria
24
31
37
36
35
34
33
41
46
45
44
44
48
51
56
0 10 20 30 40 50 60
Źródło danych: European Social Survey 2014; średnio 41 proc..
Proc.
Wykres 5.11.1. Procent osób w wieku 16 i więcej lat oglądających telewizję ponad 2godziny dziennie w 15 krajach w
2014 r.
Ilość czasu poświęcanego na telewizję zależy od niektórych zmiennych społeczno-demograficznych. Utworzyliśmy
wskaźnik „twardego” telewidza (3 i więcej godzin dziennie patrzenia w ekran telewizora) i sprawdziliśmy, w
jakich grupach jest takich telewidzów więcej, a w jakich mniej (tabela 5.11.2). Najsilniej różnicuje status społecznozawodowy.
W porównaniu z pracownikami sektora publicznego istotnie więcej jest ”twardych” telewidzów wśród
bezrobotnych i innych biernych zawodowo oraz rencistów i emerytów (od dwu- do ponad dwuipółkrotnie więcej) a
także wśród pracowników sektora prywatnego. Więcej jest w dużych miastach niż w największych aglomeracjach i
na wsi. Im wyższe wykształceni tym mniejszy jest odsetek „twardych” telewidzów, a im bardziej zaawansowany wiek
tym odsetek ten większy. Osoby żyjące w małżeństwie i owdowiałe mniej czasu poświęcają na telewizję w porównaniu
z osobami stanu wolnego. Wśród kobiet jest o 7,5 proc. mniej niż wśród mężczyzn „twardych” telewidzów.
© Rada Monitoringu Społecznego