DIAGNOZA SPOŁECZNA 2015

Diagnoza społeczna 2015 436
Tabela 9.2.19. Analiza regresji wielokrotnej dla kapitału społecznego
Współczynniki niestandaryzowane
Współczynnik
standaryzowany
Predyktor
t Istotność
Błąd standardowy
B
Beta
(Stała) -1,378 ,054 -25,295 ,000
Wykształcenie ,094 ,002 ,314 39,450 ,000
Wiek ,005 ,001 ,087 6,775 ,000
Płeć (1 M, 2 K) -,094 ,014 -,047 -6,972 ,000
Klasa miejscowości (1 największe miasta, 6 wieś) ,006 ,004 ,011 1,588 ,112
Renciści -,084 ,034 -,021 -2,475 ,013
Rolnicy ,168 ,034 ,037 4,901 ,000
Pracownicy sektora prywatnego ,197 ,027 ,066 7,206 ,000
Pracownicy sektora publicznego -,110 ,022 -,050 -5,039 ,000
Emeryci ,017 ,031 ,007 ,565 ,572
Przedsiębiorcy ,119 ,036 ,025 3,302 ,001
Dzieci na utrzymaniu ,021 ,006 ,025 3,265 ,001
Bezrobotni -,152 ,032 -,035 -4,722 ,000
Małżeństwo ,134 ,019 ,067 6,908 ,000
Wdowcy ,029 ,033 ,009 ,904 ,366
Rozwód ,039 ,036 ,008 1,094 ,274
Konkubinat -,130 ,055 -,016 -2,347 ,019
R 2 = 0,12
Nasilenie zjawisk patologicznych spada z wiekiem i wykształceniem, ale najsilniejszym predyktorem jest płeć: wśród mężczyzn
wskaźnik patologii jest dużo wyższy niż w grupie kobiet Tabela 9.2.20). Im większa miejscowość zamieszkania tym więcej
patologii. Zwiększają patologie bezrobocie, rozwód i dzieci na utrzymaniu, życie w związku nieformalnym, a zmniejszają małżeństwo,
praca w sektorze prywatnym i publicznym. Udało się za pomocą wszystkich predyktorów wyjaśnić zaledwie 6 proc.
zróżnicowania tego wskaźnika jakości życia.
Tabela 9.2.20. Analiza regresji wielokrotnej dla patologii
Współczynniki niestandaryzowane
Współczynnik
standaryzowany
Predyktor
t Istotność
Błąd standardowy
B
Beta
(Stała) 1,039 ,056 18,652 ,000
Wykształcenie -,013 ,002 -,042 -5,145 ,000
Wiek -,003 ,001 -,059 -4,496 ,000
Płeć (1 M, 2 K) -,289 ,014 -,144 -20,880 ,000
Klasa miejscowości (1 największe miasta, 6 wieś) -,049 ,004 -,086 -11,768 ,000
Renciści ,055 ,035 ,014 1,593 ,111
Rolnicy -,022 ,035 -,005 -,613 ,540
Pracownicy sektora prywatnego ,009 ,028 ,003 ,313 ,754
Pracownicy sektora publicznego ,083 ,022 ,037 3,705 ,000
Emeryci -,130 ,031 -,053 -4,134 ,000
Przedsiębiorcy ,136 ,037 ,029 3,694 ,000
Dzieci na utrzymaniu -,035 ,006 -,042 -5,440 ,000
Bezrobotni ,287 ,033 ,065 8,692 ,000
Małżeństwo -,115 ,020 -,057 -5,782 ,000
Wdowcy -,115 ,033 -,034 -3,454 ,001
Rozwód ,209 ,036 ,043 5,738 ,000
Konkubinat ,178 ,056 ,021 3,149 ,002
R 2 = 0,06
Największą porcję zróżnicowania dobrobytu materialnego wyjaśnia wykształcenie (tabela 9.2.21). Edukacja w dalszym ciągu
jest najpewniejszym gwarantem zamożności (por. rozdz. 5.5.3). Na wsi wiedzie się materialnie ciągle gorzej niż w miastach, w
małych miastach gorzej niż w dużych. Silnym predyktorem jest także małżeństwo, jako wspólnota gromadząca dobra materialne.
Nie dziwi, że przedsiębiorcy mają się materialnie zdecydowanie lepiej od innych, ale także pracownicy najemni, zarówno w
sektorze publicznym, jak i prywatnym wypadają lepiej od – zwłaszcza – bezrobotnych. Wychowanie dzieci kosztuje i tym samym
obniża dobrobyt materialny rodziny. Również rozwód odbija się negatywnie na dobrobycie, podobnie jak życie z renty. Za to
ludzie owdowiali mają się materialnie lepiej; lepiej się maja też mężczyźni, o czym pisaliśmy już w rozdziale o dyskryminacji
(8.3). Mimo, że mieszkanie na wsi oznacza przeciętnie niższy standard materialny, nie dotyczy to rolników; ci nie odbiegają pod
względem dobrobytu od średniej krajowej. Nie oznacza to, że nie mają niższych dochodów, ale mogą posiadać więcej dóbr i to
w jakimś stopniu rekompensuje niższe dochody. Włączone do równania regresji predyktory wyjaśniają łącznie prawie 26 proc.
zróżnicowania dobrobytu materialnego.
© Rada Monitoringu Społecznego