DIAGNOZA SPOŁECZNA 2015

Diagnoza społeczna 2015 360
Gospodarstwa, w których komputer i internet są zdecydowanie najrzadszej to te, w których mieszka tylko jedna osoba.
Dostęp do sieci ma zaledwie 37 proc. osób mieszkających samotnie. Technologie ICT rzadziej mają także małżeństwa
bez dzieci, internet posiada mniej niż dwie trzecie z nich. Mniejsza obecność technologii w tych gospodarstwa domowych
to efekt niższej motywacji, co z kolei jest związane z tym, że znaczna część tych osób, to ludzie starsi. Bardzo
podobnie wyglądają uwarunkowania posiadania tabletów.
Duże znaczenie dla wyposażenia gospodarstw domowych w komputery i dostęp do internetu mają ciągle dochody
na osobę. Różnice pomiędzy gospodarstwami z górnego kwartyla (25 proc. gospodarstw o najwyższych dochodach),
a tymi z najniższego kwartyla są znaczące. W pierwszej grupie już ponad 90 proc. gospodarstw ma dostęp do internetu,
a w tej drugiej niecałe 55 proc. Różnica wynosi aż 36pp., w praktyce jednak bariera finansowa nie jest aż taka
duża i tylko 5% gospodarstw twierdzi, że nie ma dostępu do internetu ze względu na koszty.
Maleją różnice geograficzne w dostępie do internetu. Co więcej, zmniejszają się także różnice między miastami
a wsią. Przyrost gospodarstw domowych z dostępem do internetu na wsi jest większy niż w miastach. Obecnie ponad
dwie trzecie domów na terenach wiejskich jest podłączonych. W miastach mających do 100tys. mieszkańców odsetek
posiadających dostęp jest niewiele większy. Wyniki te zacierają nieco obraz znaczącego zróżnicowania terenów wiejskich
– w praktyce różnice pomiędzy wsiami podmiejskimi i małymi miejscowościami z dala od dużych miast są
całkiem spore. W coraz większym stopniu polegają jednak nie na samym fakcie dostępu, ale na tym, jakiej jakości
jest to dostęp.
Różnica między Polską Wschodnią i Zachodnią jest coraz mniejsza (tabela 7.1.1). Także zróżnicowanie w dostępie
do internetu pomiędzy różnymi województwami jest nieco mniejsze niż przed dwoma laty (wykresy 7.1.7). Obecnie
najlepsza sytuacja jest w województwach małopolskim i pomorskim (77 proc.). Najmniej podłączonych do internetu
gospodarstw domowych jest w województwie świętokrzyskim (65 proc.), łódzkim i lubelskim (66 proc.).
Małopolskie
43,5
13,8
8,4
5,0
6,8
Pomorskie
47
14,3
2
9,1
5,0
Mazowieckie
37
15,9
10
6,2
5,5
Wielkopolskie
38,9
19
7,1
6,2
2,9
Podkarpackie
29,4
16,2
13,5
9,7
3,9
Kujawsko-pomorskie
26,9
24,3
9,9
6,6
4,6
Dolnośląskie
37,6
15,6
9,1
4,2
5,7
Opolskie
35,2
14,3
11,7
7,7
3,0
Śląskie
38,7
13
9,8
5,8
4,1
Zachodniopomorskie
Lubuskie
Warmińsko-mazurskie
Podlaskie
Lubelskie
Łódzkie
34,3
38,9
30,8
34,1
26,1
33,2
10,8
15,1
17,1
12,2
16,7 9,8
13,3 8,7
5,4
4,4
5,4
16,5 4,8
12,1 4,6
11 7,0
10,2 9,3
5,4
3,6
1,6
1,4
3,8
2007
2009
2011
2013
2015
Świętokrzyskie
16,3
23,6
12,4
5,0
7,6
0 5 10 15 20 25 30 35 40 45 50 55 60 65 70 75 80 85 90 95 100
Wykres 7.1.6. Procent gospodarstw domowych z dostępem do internetu w przekroju wojewódzkim w 2007 r. i dodatkowy
procent gospodarstw z dostępem do internetu w latach 2009-2015
Komputery i dostęp do internetu znacznie częściej posiadają gospodarstwa wieloosobowe, a zdecydowanie najrzadziej
osoby mieszkające samotnie. Tylko 36 proc. tych ostatnich posiada dostęp do internetu, a w gospodarstwach
w których są przynajmniej trzy osoby sieć ma zdecydowanie ponad 90 proc. Różnice te sprawiają, że dostęp do internetu
we własnym domu już ponad 80 proc. Polaków w wieku 16 i więcej lat (por. wykres 7.2.1). Jednak nie wszyscy,
których gospodarstwa domowe posiadają technologie ICT, faktycznie z nich korzystają. Dla bardzo dużej i wciąż
rosnącej grupy osób powodem niekorzystania z komputerów i internetu nie jest brak dostępu, ale brak motywacji do
samodzielnego używania (często mogą poprosić o pomoc lub sprawdzenie czegoś w sieci innych domowników).
Wpływ na to ma również brak wiedzy, do czego internet mógłby się przydać oraz brak umiejętności korzystania.
© Rada Monitoringu Społecznego