DIAGNOZA SPOŁECZNA 2015

Diagnoza społeczna 2015 294
Tabela 5.11.2. Wyniki analizy regresji logistycznej prawdopodobieństwa bycia „twardym” telewidzem (poświęcającym
na telewizję 3 i więcej godzin dziennie) w przekroju różnych grup społeczno-demograficznych
Predyktor p Exp(B)
Mężczyźni
Ref.
Kobiety 0,018 0,925
do 24 lat
Ref.
25-34 lata 0,001 1,285
35-44 lata 0,000 1,353
45-59 lat 0,000 1,600
60-64 lata 0,000 1,976
65 i więcej lat 0,000 2,253
Podstawowe i niższe
Ref.
Zasadnicze zawodowe 0,007 0,873
Średnie 0,000 0,679
Wyższe i policealne 0,000 0,459
Miasta ponad 500 tys.
Ref.
Miasta 200-500 tys. 0,001 1,257
Miasta 100-200 tys. 0,022 1,177
Miasta 20-100 tys. 0,693 0,977
Miasta < 20 tys. 0,138 1,101
Wieś 0,000 0,709
Kawaler/panna
Ref.
Żonaty/zamężna 0,000 0,767
Wdowiec/wdowa 0,015 0,840
Rozwiedziony/rozwiedziona 0,540 1,052
Sektor publiczny
Ref.
Sektor prywatny 0,005 1,183
Prywatni przedsiębiorcy 0,155 0,871
Rolnicy 0,885 0,986
Renciści 0,000 2,595
Emeryci 0,000 2,228
Uczniowie i studenci 0,261 1,121
Bezrobotni 0,000 2,615
Inni bierni zawodowo 0,000 2,426
Stała 0,000 0,513
Ogółem procent wyjaśnionej
zmienności
9,1
Cox & Snell R 2 x 100
Ogółem procent wyjaśnionej
zmienności
12,8
Nagelkerke R 2 x 100
Czy oglądanie telewizji sprzyja poczuciu szczęścia, albo odwrotnie — czy nieszczęśliwi bardziej się garną do
świata na małym ekranie? Kwestia ta nie została do dziś przez badaczy rozstrzygnięta. Są teorie (np. Mandler, 1978;
Nesse, Williams, 1994 71 ; Postman, 1986), które za epidemię depresji i ogólnie złą kondycję psychiczną i niską jakość
życia winią właśnie telewizję. Dysfunkcjonalną rolę telewizji pokazują też wyniki kilku badań empirycznych (np.
Kubey, Csikszentmihalyi, 1990; Robinson, Martin, 2008). Dane z Diagnozy dowodzą, że zależność między dobrostanem
psychicznym i czasem oglądania telewizji jest przy kontroli wieku i płci krzywoliniowa: osoby nieoglądających
w ogóle telewizji mają podobnie niskie wskaźniki dobrostanu jak poświęcający na telewizję wiele godzin dziennie.
Jest wśród nich większy odsetek zniechęconych do życia, niezadowolonych z życia, cierpiących na depresję i nieszczęśliwych
w porównaniu z grupą „umiarkowanych” telewidzów (wykresy 5.11.2 – 5.11.5).
Ilość czasu poświęcanego na oglądanie telewizji wiąże się takie ze wskaźnikami zdrowia (wykresy 5.11.6 –
5.11.10). Nieoglądający telewizji i oglądający ponad 2 godziny dziennie są mniej zadowoleni ze stanu swojego zdrowia,
cierpią na większą liczbę symptomów chorobowych, częściej należą do grupy niepełnosprawnych. Czas oglądania
telewizji wiąże się liniowo z otyłością i aktywnością fizyczną: najmniejszy odsetek otyłych i największy odsetek
uprawiających sporty jest wśród osób nieoglądających telewizji a największy odsetek otyłych i najmniejszy odsetek
uprawiających sporty jest wśród osób poświęcających telewizji 3 i więcej godzin dziennie.
71
“Mass conmmnications, especially television and movies, effectively make us all one competitive group even as they destroy our more intimate
social networks. In the ancestral environment you would have had a good chance at being the best at something. Even if you were not the best,
your group would likely value your skills. Now we all compete with those who are the best in the world. Watching these successful people on
television arouses envy. Envy probably was useful to motivate our ancestors to strive for what others could obtain. Now few of us can achieve the
goals envy sets for us, and none of us can attain the fantasy lives we see on television.” (Nesse, Williams, 1994, s. 220).
© Rada Monitoringu Społecznego