DIAGNOZA SPOŁECZNA 2015

Typ rodziny
Styl życia
Diagnoza społeczna 2015 422
0,9
0,7
0,5
0,3
0,1
-0,1
-0,3
-0,07
-0,23
Mężczyźni
Kobiety
0,13
-0,09
-0,14
-0,5
Stan wolny Małżeństwo Wdowieństwo Rozwód Separacja
Stan cywilny
UWAGI: efekt główny stanu cywilnego F(4, 17658) = 78,072, p < 0,000, η 2 = 0,017; efekt interakcji płci i stanu cywilnego F(4, 17658) =2,682, p < 0,05, η 2 =
0,001.
Wykres 9.2.7. Styl życia kobiet i mężczyzn ze względu na stan cywilny przy kontroli wieku
0
0,6
0,27
0,88
0,48
Gosp. nierodzinne wieloosobowe
Gosp. nierodzinne jednoosobowe
Gosp. wielorodzinne z dziećmi
Gosp. wielorodzinne bez dzieci
Rodzina niepełna
Konkubinat z dziećmi
Kopnkubinat bez dzieci
Małżeństwo z 3+ dzieci
Małżeństwo z 2 dzieci
Małżeństwo z 1 dzieckiem
Małżeństwo bez dzieci
-0,21
-0,19
-0,14
-0,38
Kobiety
Mężczyźni
-0,05
-0,01
-0,24
-0,17
0,25
0
0,01
0,12
0,15
0,33
0,32
0,23
0,29
0,07
0,02
0,13
0,13
0,62
-0,7 -0,5 -0,3 -0,1 0,1 0,3 0,5 0,7
Styl życia
UWAGI: efekt główny typu rodziny F(10, 17587) = 23,109, p < 0,000, η 2 = 0,013; efekt interakcji płci i typu rodziny F(10, 17587) =7,959, p < 0,000, η 2 = 0,005.
Wykres 9.2.8. Styl życia kobiet i mężczyzn ze względu na typ biologiczny rodziny przy kontroli wieku
Stwierdzona wyżej niezależność dwóch czynników jakości życia na poziomie indywidualnym — poszczególnych osób —
może jednak znikać lub zmniejszać się radykalnie w przekroju grup społecznych. Niewykluczone, że jedne segmenty społeczeństwa
są jak Hiob dotknięte wszelkimi nieszczęściami, a inne cieszą się dobrym życiem pod każdym względem. Aby sprawdzić,
czy tak istotnie jest, określiliśmy pozycję na ogólnym i na ośmiu szczegółowych wymiarach jakości życia 198 grup wyróżnionych
ze względu na szereg nie w pełni rozłącznych kryteriów demograficzno-społecznych, takich jak wiek, płeć, poziom wykształcenia,
klasa miejscowości zamieszkania, województwo, podregion, miasto, typ rodziny, status społeczno-zawodowy, zawód obecnie
wykonywany i stan cywilny. Wyniki prezentują tabele 9.2.5-9.2.14 (ogólny wskaźnik jakości życia w 2015, 2013, 2011, 2009
i 2007 r.) oraz tabele 1-8 w Aneksie 5 (cząstkowe wskaźniki jakości życia w 2015 r.).
Mimo zróżnicowania pozycji wybranych grup na poszczególnych wymiarach cząstkowych, ogólny wskaźnik jakości życia
wyraźnie pokazuje, komu w Polsce żyje się obecnie dobrze, a komu źle i komu w ostatnich latach się poprawiło, a komu w stosunku
do innych się pogorszyło. Do beneficjentów należą niewątpliwie ludzie z wyższym wykształceniem, młodzi, przedsiębiorcy,
mieszkańcy największych miast (m.in. Poznania i Krakowa), województw małopolskiego, pomorskiego, mazowieckiego
i wielkopolskiego, podregionów – warszawskiego zachodniego, krakowskiego, tyskiego, gliwickiego i trójmiejskiego, wykonujący
zawody prawnika, lekarza, nauczyciela akademickiego, przedstawiciele władz i dyrektorzy, artyści i pozostali specjaliści.
Zdecydowanie najmarniejsze życie wiodą renciści, osoby z wykształceniem podstawowym, osoby owdowiałe, w podeszłym
wieku (65+ lat), mieszkające samotnie, rozwiedzione i bezrobotni, mieszkańcy województwa świętokrzyskiego, łódzkiego, zachodniopomorskiego
i lubuskiego, Kielc, Opola, Rudy Śląskiej, Radomia i Częstochowy, podregionu koszalińskiego, piotrkowskiego,
ełckiego, warszawskiego wschodniego i sieradzkiego, pomoce domowe i sprzątaczki, robotnicy pomocniczy w górnictwie
i budownictwie, inni robotnicy przy pracach prostych, robotnicy produkcji tekstylnej i rolnicy produkujący na własne potrzeby.
© Rada Monitoringu Społecznego