Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

abarcando ó conxunto español, constitúen o barrio de Montserrat en Bos
Aires, ou de Brás e Mooca en São Paulo, onde se deron relacións interétnicas
coa colectividade italiana 20 .
O TRABALLO
Galegos en América e americanos en Galicia
A paisanaxe afectou, pois, moitos niveis da vida cotiá, sobre todo nos
primeiros momentos, e –como dicía ó principio– tivo especial relevancia
na busca do primeiro traballo. Esto aparece reiteradamente nos testemuños
dos emigrantes: “(...) para quienes trabajaba eran italianos. Allí, ese trabajo
lo conseguí, porque eran parientes de donde estaba una prima (...), conseguí
ese trabajo, y a mi no me gustaba cambiar y aguanté ahí. No me gustaba
porque era muy pesado para mi, era muy... Cocinar, y amasar mucho
(...)” 21 . Así pois, as redes establecidas durante xeracións entre os emigrantes
foron, sen dúbida, o sistema máis xeralizado e tamén o máis efectivo
para a busca do primeiro emprego. De aí se deduce a concentración dos
inmigrantes galegos en determinadas actividades laborais relacionadas co
comercio e cos servicios, sobre todo entre os que elixiron destinos urbanos,
onde a mobilidade e o ascenso social prometían ser máis rápidos: “Mentras
estuven solteira vivín coa miña hermana en pleno centro de Buenos Aires.
Os 15 días xa entrei a traballar nunha fábrica, nunha fábrica textil. Mo
proporcionara un señor de ahí que llevaba había que levar máis de trinta
anos en Buenos Aires pa facerlle un contrato a un recién chegado.
Entonces xa me fixo o contrato, xa eu xa fun dacá co contrato feito, que
iba a traballar con ese señor pero despois ese señor que tiña un hotel non
necesitaba personal e meteume a traballar nesa fábrica igual (...)” 22 . Era
prensa das primeiras décadas do século faise eco da súa celebración: “(...) las tradicionales fiestas,
denominadas fiestas españolas, encuentran siempre en el ambiente la mejor acogida apenas surge la
iniciativa de realizarlas. Fiestas populares por excelencia de las que participan todas las clases sociales
ellas son siempre gratas y deseadas. Desde la época lejana –hará próximo a treinta años– que se realizaron
las primeras romerías españolas, ellas han tenido siempre éxito y brillo”. O. Padrón Favre:
Españoles en Durazno, Montevideo, 1993.
20 L. Antunes Maciel e M. A. Martínez Antonacci: “Os españois en Sao Paulo: cultura, cotián e experiencias
de vida”, en Estudios Migratorios, nº 3, Consello da Cultura Galega, Santiago de Compostela,
xuño 1997, p. 74.
21 Fondo HISTORGA (AHUS), entrevista nº 293.
22 Fondo HISTORGA (AHUS), entrevista nº 306.
123