Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

128
que pasou gran parte da súa vida en Arxentina: “As veces salía. Con amigas
non. Non porque ahí todo o mundo traballa, tiene su ritmo de trabajo,
non se pode salire como van aquí ás discotecas. Salíamos á noite ó
mellor os sábados a cenar afora os dous, íbamos cenar a unha confitería e
estábamos por ahí un pouco sempre nun ambiente español porque había
clubs españoles, pero non se podía facer tódolos sábados, había que ir
unha vez cada tanto. Todo españoles (...)” 35 .
AS ASOCIACIÓNS
En termos xerais, o papel xogado polas institucións da colectividade
como ámbitos de socialización dos inmigrantes é un feito probado.
Certas noticias difundidas polos órganos de prensa das mesmas, anunciando
enlaces matrimoniais, nacementos, enfermidades, defuncións, viaxes
e cambios de residencia, son un expresivo reflexo disto. Ademais, as
asociacións tamén representaron a posibilidade máis doada para adquirir
prestixio social, dentro da colectividade e de cara ó exterior, para quen
ocupou algún tipo de representación nos organismos de dirección das
mesmas. As investigacións realizadas na historia particular de certas asociacións
veñen demostrando que xeralmente os cargos directivos ían
rotando entre grupos determinados de cada colectividade identificados
con personaxes máis ou menos relevantes das mesmas, e en ocasións
transcendendo á sociedade nacional, dende o punto de vista económico,
político ou cultural. Foi e segue a ser frecuente, por outro lado, que eses
personaxes compartan directivas noutras asociacións da colectividade. Os
galegos desenvolveron en América practicamente tódalas posibilidades de
asociacionismo étnico combinando a procedencia xeográfica (rexional,
provincial, local, comarcal ou parroquial) cos obxectivos que cada institución
perseguía (mutualistas médicas, institucións de beneficencia, centros
culturais, recreativos, deportivos, etcétera). Estas institucións, nas
súas diversas modalidades, operaron para moitos inmigrantes acabados de
chegar como centros de amparo onde estableceron os seus primeiros contactos,
como centros asistenciais onde solventaban os seus problemas de
35 Fondo HISTORGA (AHUS), entrevista nº 678.