Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

126
Xunto con este sistema derivado da paisanaxe, e con outros medios
de carácter formal, como as institucións estatais e privadas encargadas da
oferta laboral en cada un dos países, as asociacións étnicas xogaron tamén
un papel de especialísima importancia na busca do primeiro emprego para
moitos galegos acabados de chegar a América ou para a posterior mobilidade
ocupacional. A través das relacións persoais, dos seus órganos de
expresión e das bolsas de traballo existentes nalgunhas delas, reforzáronse
as relacións de paisanaxe e facilitouse a inserción social.
No caso particular das mulleres, cunha dedicación laboral que se
desenvolveu maioritariamente no ámbito doméstico polas súas circunstancias
como inmigrante e pola situación da muller en xeral, aínda adquire
importancia este tipo de relacións. Así se manifesta a través de numerosos
testemuños orais: “(...) yo, a mi señora la conocí en el Centro
Gallego, no, en el Centro Lucense de Buenos Aires. Mi señora es de
Celanova, ¡mira tú!, y la primera vez que iba ahí; Yo ya había años, porque
yo ya era socio (...)” 26 . O acceso ás sociedades como lugares de contacto
externo foi ás veces a única posibilidade de facilita-las relacións persoais
para moitas galegas, o que incidirá no comportamento endogámico,
sobre todo mentres non se produciu a incorporación da muller a outros
tipos de traballos; o cal en moitas ocasións, e dependendo de cada país,
tardou en producirse, ou incluso non chegou a darse nunca 27 . Abondan os
testemuños de mulleres coma o que sigue: “(...) mi vida allá ya te digo, es
una vida de trabajo como cualquiera, como cualquier... gente humilde,
una vida de trabajo, atender su casa, su vida, sus hijos, vida de trabajo
como en todas partes (...)” 28 . O traballo fóra do fogar merece en moitos
casos unha consideración ambivalente por parte das inmigrantes. Se ben
por un lado están convencidas de que o traballo fóra da súa casa permitiría
mellora-la súa integración, polo outro asumen que non facelo sería a
mellor elección polas repercusións que isto tería sobre a familia. As razóns
para non traballar fóra parecen estar vinculadas sobre todo á atención ós
fillos: “(...) al principio trabajé, antes de traer a mi hijo el mayor, unos
26 Fondo HISTORGA (AHUS), entrevista nº 678.
27 P. Cagiao Vila: Muller e emigración, Xunta de Galicia, Santiago de Compostela, 1997.
28 Fondo HISTORGA (AHUS), entrevista nº 294.