Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

Galegos en América e americanos en Galicia
Como se pode observar, aínda que houbese unha terceira clase preferente,
unha parte abrumadoramente maioritaria dos emigrantes non
facían uso dela, viaxando na ordinaria, do que cabe concluír que por esta
vía poucas melloras puideron experimentar.
Realiza-la viaxe en terceira clase a comezos deste século non adoitaba
ser unha experiencia agradable para o común dos pasaxeiros. Máis
difícil aínda tivo que resultar para aquelas persoas que procedían dun
nivel social de certo acomodo, aínda que se tratase de familias aldeás. Foi
este o caso do Estebo, de Lesta Meis, quen se atopou de repente convertido
nun simple pasaxeiro máis. “Un pasaxeiro de terceira que é o menos
que se pode ser na vida de a bordo.” O seu malestar creceu “(…) cando un
mariñeiro lle dixo, cos malos modos que eles empregan cos viaxeiros de
terceira, que se apartara a un lado e non se cangara no camiño” 10 .
A lexislación española de 1912 estipulaba que as cociñas deberían
dispoñer de diversos elementos de cociña para preparar cada prato de
maneira independente, de xeito que se impidise a mesturanza de sabores.
Os utensilios de cociña deberían de estar fabricados en ferro galvanizado.
No que se refire ós cubertos, que haberían de ser entregados ós emigrantes
ó subir a bordo, deberían estar fabricados tamén en ferro galvanizado e terían
que ser devoltos ó remate da viaxe. En caso de perda ou deterioro os que
fosen responsables deberían sufraga-lo importe correspondente 11 .
Estas normas aplicábanse tamén á vaixela en moitos barcos. Na
maioría os instrumentos e recipientes para comer e beber eran de moi baixa
calidade, comunmente “de chapa muy delgada de hierro estañado” 12 ,
segundo sinalaba un inspector de emigración. Xeralmente entregábase a
cada emigrante un prato, un vaso e un cuberto, e para cada grupo de oito
ou dez pasaxeiros un recipiente de folla de lata para o viño e unha pota 13 .
A perda, deterioro ou rotura de pratos e outros utensilios para a comida
(que adoitaban ser de metal) tivo que ser un incidente inevitablemente
10 Xosé Lesta Meis, op. cit., p. 132.
11 José Manuel Azcona Pastor et al., op. cit., p. 168.
12 José Manuel Azcona Pastor et al., op. cit., p. 175.
13 Informe citado por José Manuel Azcona Pastor et al., op. cit., p. 175.
21