Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

296
Nunha desas, tiña a súa residencia Andrés Fernández Fernández en 1933,
na Facenda Tamariz de Nopalucan, onde traballaría como empregado de
confianza do propietario, seguindo unha pauta de relación contractual
endogámica, para estes postos que requerían dunha fidelidade especial, o
que corrobora as investigacións de Loscertales e Gamboa. Unha relación
ó fin na que os oligargas e empresarios grandes e medianos son os oriúndos
das rexións (Santander, País Vasco ou Asturias) arraigadas por xeracións
en México desde os tempos coloniais, e na que os cadros intermedios,
cargos e empregos de confianza, recaerían en mans de peninsulares,
coma os galegos, dunha nacionalidade ibérica con menos tradición e
arraigo no seu asentamento mexicano. Son inmigrantes de orixe humilde,
campesiños, nalgúns casos mariñeiros e noutros proletarios simbióticos,
que apoian aos coterráneos ricos na defensa dos seus intereses con fidelidade
canina, na esperanza de que esta vía de inserción económica e social
lles permita a eles mesmos escalar posicións e ao cabo “facer a América”,
que é ó que en definitiva viñeron a México.
Cos Sánchez Gavito debeu estar emparentada outra inmigrante,
Adela Sobrado de Gavito, natural de Meira, localidade próxima a
Riotorto, tamén no noreste lucense. Adela, residente en México desde
1909, casada con anterioridade á data de expedición da súa tarxeta, 1932,
declara como profesión “su hogar”, unha ocupación propia das esposas
daqueles inmigrados que alcanzaron unha boa posición económica, o que
lles permitiu casar e fundar unha familia, con frecuencia á idade de corenta
anos e aínda máis, algo inusual nos pioneiros que chegan xoves, solteiros
e sós, ou casados pero coa muller residindo en Galicia, a onde retornan
esporadicamente.
Casos de inserción social similares ao anterior deberon de ser o de
Adelaida Sánchez de Díez, natural da Estrada, no interior da provincia de
Pontevedra, quen chegara a México en 1903, casada na data de expedición
da súa tarxeta, 1933, con un Díez que non aparece entre os inmigrados
de orixe galega e que podería ser algún español acomodado ou un Díez
dunha familia cun apelido que consta á súa vez como pertencente ao sector
empresarial textileiro. Ou o de Aurea Mier S. de Ruiloba, tamén de
Meira pero tal vez emparentada cos Mier, textileiros e facendados de orixe