Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

268
No caso específico da lingua galega, como temos visto, isto maniféstase,
ó longo da súa historia, de feito e de dereito. Créase así no seu
pobo un sentimento de inseguridade cara á súa cultura e á súa lingua, que
aflora e se agrava na emigración, circunstancias que van influír na transmisión
ás novas xeracións.
A situación da lingua galega entre os emigrantes de Arxentina e
Uruguai repite o mesmo esquema que en Galicia, pese a que se mantivo
como un instrumento de comunicación na súa vida cotiá e familiar, non
foi transmitida ós seus descendentes.
Respecto ós mozos, o grao de competencia lingüística do galego é
moi baixa, consecuencia lóxica se temos en conta o que sucedía con esta
lingua en Galicia nos anos de escolarización dos seus pais. Conforme ás
observacións feitas no noso traballo de campo atopámonos con que, en
xeral, os fillos de galegos entenden a lingua galega pero non a falan e o seu
coñecemento, máis que a unha transmisión voluntaria e estructurada,
débese a un proceso inconsciente.
Os galegos que emigraron ós países de fala hispana encontráronse
con que a presión sociocultural vivida en España está máis acentuada. A
pesar de que ambas son linguas romances e teñen moitas semellanzas,
existen variantes fonéticas que para o galego parlante se fan difíciles de
incorporar, sobretodo porque, a nivel educativo, en Galicia non alcanzaron
un dominio total de ningunha das dúas linguas.
Respecto ás diferencias fonéticas que deberon soslaiar podemos
citar, a modo de exemplo, o que sucede coas letras “j” e “g”. Mentres que
en castelán son empregadas con son forte e, dependendo do contexto, con
distintas grafías, en lingua galega utilízase só una letra para identificalos,
o “x”, que ten un son de “ch” forte; por exemplo: “gente-xente, jornalxornal”.
Cando o galego se dispón a falar castelán a confusión é fácil, polas
diferencias fonéticas e ó mesmo tempo polas súas semellanzas; a consecuencia
disto, fala de forma tal o castelán que a oídos dos castelán parlantes,
e sobre todo dos riopratenses, sónalles estraño e moitas veces é
motivo de ridiculización.