Descargar - Secretaría Xeral da Emigración - Xunta de Galicia

68
a data aproximada de saída; tamén consta a operación ou plan ó que está
adscrito o emigrante: espontánea, de reagrupación familiar, se teñen
carta de chamada desde o país ó que van emigrar e incluso si lles mandan
os cartos desde alá para o pago dos gastos da viaxe. Hai fichas que envían
desde o IEE á CCEM no caso de que o emigrante desexe unha viaxe
asistida, aparece o número de expediente e calquera tipo de observación
que consideren necesaria. Se o emigrante vai con contrato de traballo,
menciónase a empresa que o contrata, e se vai con el a súa familia.
Especificábase que os varóns de 18 a 23 anos necesitaban permiso da
autoridade militar para poder emigrar, e as mulleres solteiras ou viúvas,
con idades entre os 17 e 35 anos, tiñan obriga de acreditar o cumprimento
do Servicio Social ou a exención do mesmo. Elas e os menores de
idade precisaban ademais da autorización paterna para poder emigrar.
APROXIMACIÓN CUANTITATIVA DA EMIGRACIÓN DURANTE A SEGUNDA METADE DO
SÉCULO XX
Os emigrantes que saíron da Península cara a América durante a
posguerra tiñan unha motivación económica inmediata 13 pero non debemos
olvidarnos da grave situación social e política que se vivía en España.
Eran os anos máis duros da dictadura franquista 14 , cunha política oposta á
emigración. Por iso as dificultades para saír do país aumentaron: as nor-
13 No III Congreso de la Emigración Española a Ultramar, celebrado en Santiago en outubro de 1965,
destacábase a Galicia como un dos principais focos da emigración española e mencionaron as seguintes
razóns “se puede decir que Galicia constituye una región subdesarrollada caracterizada por una reducida
renta ‘per cápita’; un sector industrial escasamente desarrollado dentro de la estructura económica
regional; un sector agrario notoriamente retrasado; una alta tasa emigratoria [causa e consecuencia
do atraso económico de Galicia]; escasez de capital; bajo nivel educativo, cultural y técnico; insuficiencia
de la iniciativa privada y escasez del espíritu de empresa [isto non ocorre noutros países de destino
dos emigrantes galegos, onde moitos destes homes e mulleres conseguen triunfar e montar os seus
propios negocios]; insuficiencia de servicios”. Como vemos moitas destas causas xa se mencionaban nos
escritos do século XIX. Destacan tamén a necesidade do goberno de investir e crear postos de traballo
na zona, e “sería necesario reducir la emigración por lo menos en un 40 por ciento”.
14 As autoridades españolas desexosas de reter man de obra, nun país sen excedente de poboación, tiña
pouco interese en fomentar unha corrente migratoria de importancia e menos aínda de obreiros capacitados
e técnicos. As consecuencias desta actitude foron ambiguas, xa que por un lado garantíanse
maiores dereitos ós emigrantes, pero por outro se multiplicaban as trabas burocráticas, e na práctica
unha proporción moi baixa dos emigrantes españois marcharon a través de mecanismos de cooperación
cos países de acollida.