slâm ahlâkı

saklarına (Ahkâm-ı islâmiyye) denir. Ahkâm-ı islâmiyyeye uymağa(İbâdet etmek) denir. İbâdetlerin doğru olarak yapılmasını bildiren(Dört mezheb) vardır. Bunların dördü de hakdır, doğrudur.Bu dört mezheb, Hanefî, Şâfi’î, Mâlikî, Hanbelî mezhebidir. Hermüslimânın bu dört mezhebden birisinin (İlm-i hâl) kitâbını okuyup,ibâdetlerini bu kitâba uygun yapması lâzımdır. Böylece, bumezhebe girmiş olur. Bu dört mezhebden birine girmiyen kimseye(Mezhebsiz) denir. Mezhebsiz olan, Ehl-i sünnet değildir. Ehl-isünnet olmıyan da, ya (Bid’at ehli)dir, yâhud kâfirdir.Hazret-i Alî “kerremallahü vecheh” buyuruyor ki, (Öldükdensonra tekrâr dirilmeğe inanmıyan birini görürsen, ona de ki: Beninanıyorum. Senin dediğin doğru çıkarsa, benim hiç zararım olmaz.Benim dediğim doğru olunca, sen sonsuz olarak ateşde yanacaksın!).Avrupada, Amerikada bütün fen adamları, devlet adamları,profesörler, kumandanlar, âhıret hayâtına inanıyorlar. Hepsi, kiliseleregidip tapınıyorlar. Yehûdîler, Budistler, Berehmenler, ateşetapanlar, putperestler, medenî, vahşî herkes inanıyor. Yalnız, birkaçkomünist memleketini idâre eden, yalancı, zâlim, azgın diktatörlerve bunların etrâfındaki ve başka memleketlerdeki paralıuşakları inanmıyor. Geçinebilmeleri ve zevkleri için, din düşmanlığıyapan birkaç câhilin, ahmağın, dünyâ nüfûsunun yüzde doksanınıteşkil eden, inananlar karşısında, haklı olacakları düşünülebilirmi? İnanmıyan bir kimse ölünce, kendi inancına göre, yok olacak.İnanana göre ise, Cehennemde sonsuz azâb görecekdir. İnanan birkimse ölünce, inanmıyana göre, yine yok olacak. Kendi inancınagöre, sonsuz zevkler, ni’metler içinde yaşayacakdır. Aklı, bilgisiolan bir insan, bu ikisinden hangisini seçer? Elbet, ikincisini değilmi? Dünyâ işlerindeki, madde âlemindeki intizâm, Allahü teâlânınvarlığını akl sâhiblerine haber veriyor. Âhıretin var olduğunu daAllahü teâlâ haber veriyor. O hâlde, Aklı, ilmi olanın, Allahın varlığınave birliğine inanması lâzımdır. İnanmamak, ahmaklık, câhillikolur. Allahü teâlâya îmân etmek, Onun (Ülûhiyyet sıfatları)naya’nî Onun (Sıfât-ı zâtiyye)sine ve (Sıfât-ı sübûtiyye)sine ve verdiğihaberlere inanmakdır ve Onun dînine uymakdır. İslâmiyyeteuyan bir kimse, dünyâda da râhat ve mes’ûd yaşar. Herkese iyilikeder. Allahü teâlâ, kullarına çok acıdığı için, fâideli şeyleri yapmalarınıemr etmişdir. Bu emrlere (Farz) denir. Zararlı şeyleri yasaketmişdir. Bunlara (Harâm) denir. Farzların ve harâmların hepsine(Ahkâm-ı islâmiyye) denir. Dinler, Allahü teâlânın kullarına rahmetidir,ihsânıdır. Dinlere inanan ve uyan, dünyâda ve âhıretde– 154 –