slâm ahlâkı

CEMÂ’AT İLE NEMÂZIN FAZÎLETİBir kimse, cemâ’at ile iki rek’at nemâz kılsa, yalnız yirmiyedirek’at nemâz kılsa, yine cemâ’at ile kıldığı iki rek’atın sevâbı ondanziyâdedir.Bir rivâyetde, yalnız bin rek’at nemâz kılsa, yine cemâ’at ile kılınaniki rek’atin sevâbı dahâ ziyâdedir. Cemâ’at ile nemâz kılmanınsevâbı çokdur. Bunlardan birkaçı beyân edilmişdir:1- Mü’minler bir araya geldikde, birbirlerine muhabbet hâsılolur.2- Câhiller âlimlerden nemâzın mes’elelerini öğrenirler.3- Ba’zısının nemâzı kabûl olur ve ba’zısının olmazsa, kabûlolanların hurmetine, kabûl olmıyanların nemâzı dahî kabûl olur.Hadîs-i şerîfde, (Ey ümmetim ve Eshâbım! Sizin için iki yolkoydum: Biri Kur’ân-ı azîm-üş-şân, diğeri sünnetimdir. Bunlardangayri yol tutan kimse, ümmetim değildir!) buyuruldu. [AbdülganîNablüsî “rahime-hullahü teâlâ”, (Hadîka)nın doksandokuzuncusahîfesinde diyor ki, (Allahü teâlâ, islâmiyyetin bir kısmınıKur’ân-ı kerîm ile bildirdiği gibi, bir kısmını da, Peygamberinin“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” sünneti ile bildirmişdir. Resûlullahınsünneti, Onun inandıkları, söyledikleri, yapdıkları, ahlâkıve birinin sözü veyâ işi karşısında susması [böylece kabûl etdiğininanlaşılması]dır.) Bu hadîs-i şerîf, (Edille-i şer’ıyye)den ikincisinigöstermekdedir.]NEMÂZDA İMÂMETVe dahî, imâma uyanlar dört nev’dir. Bunlar, Müdrik, Muktedî,Mesbûk, Lâhık diye anılırlar.1- Müdrik, iftitâh tekbîrini imâm ile birlikde alana denir.2- Muktedî, iftitâh tekbîrine yetişemiyene denir.3- Mesbûk, imâm rek’atlerin birini veyâ ikisini kıldıkdan sonrauymuş olana denir.4- Lâhık, iftitâh tekbîrini imâm ile berâber almış, fekat sonra,kendisine hades vâkı’ olduğundan, abdest alıp, tekrâr imâma uyanadenir. Bu kimse, yine evvelce olduğu gibi, kırâetsiz, rükû’ ve sücûdtesbîhlerini ederek nemâzını kılar. O kişi, eğer dünyâ kelâmısöylememiş ise, imâmın ardında gibidir. Lâkin, câmi’den çıkdıkdansonra, pek yakın yerden abdestini almalıdır. Çok ileriye giderse,nemâzı fâsid olur diyen vardır.Bir kimse, mescide geldiğinde, imâmı, rükû’da bulsa ve rükû’ayetişeyim diye acele edip, iftitâh tekbîrini rükû’a inerken alsa, imâ-– 258 –