slâm ahlâkı

mesi lâzımdır. Tevbe edilen günâh ve küfr, muhakkak afv olur.Tevbe etmezse, dünyâda ve Cehennemde, azâbını, ya’nî cezâsınıçeker. Bu cezâlar, kitâbımızın muhtelif yerlerinde yazılıdır.Erkeklerin ve kadınların nemâzda ve heryerde örtmesi lâzımolan yerlerine (Avret mahalli) denir. (Avret mahallini açmak vebaşkasının avret mahalline bakmak harâmdır.) Erkeklerin nemâzdaayaklarını örtmelerinin sünnet olduğu 419 da yazılıdır. İslâmiyyetdeavret mahalli yokdur diyen, kâfir olur. Avret mahallini örtmeğidînimiz emr etmekdedir. Avret mahalli açık olan bir erkeğinveyâ kadının bulunduğu yere ve çalgı, kumar ve alkollü içki ve kadınsesi bulunan bir yere (Fısk meclisi) denir. Fısk meclisine gitmekharâmdır. Kalbin temiz olması da lâzımdır. Kalbin temiz olması,güzel ahlâklı olmasıdır. Kalb, islâmiyyete uyarak temizlenir.İslâmiyyete uymıyanın kalbi temiz olamaz. İcmâ’ ile, ya’nî dörtmezhebde de avret olan bir yerini açmağa ve başkalarının böyleavret mahalline bakmağa halâl diyen, ehemmiyyet vermiyen, ya’nîazâbından korkmıyan kâfir olur. Kadınların avret yerini açmalarıve erkekler yanında şarkı söylemeleri ve mevlid okumaları böyledir.Erkeklerin diz ile kasıkları arası, yalnız Hanbelî mezhebindeavret değildir.(Ben müslimânım) diyen kimsenin, îmânın ve islâmın şartlarınıve dört mezhebin icmâ’ı, ya’nî söz birliği ile bildirdiği farzları ve harâmlarıöğrenmesi ve ehemmiyyet vermesi lâzımdır. Bilmemesi özrdeğildir. Ya’nî, bilip de inanmamak gibidir. (Kadınların yüzlerindenve ellerinden başka yerleri, dört mezhebde de avretdir.) İcmâ’ile olmıyan, ya’nî diğer üç mezhebden birine göre avret olmıyan biryerini, ehemmiyyet vermiyerek açan kâfir olmaz ise de, kendi mezhebinegöre, büyük günâh olur. Erkeklerin diz ile kasık arasını,ya’nî uyluğunu açmaları böyledir. Bilmediğini öğrenmesi farzdır.Öğrenince hemen tevbe etmeli ve örtmelidir.MÜ’MİNİN EVSÂFIMü’minin mü’minde yedi hakkı vardır:Da’vetine gitmek,İyâdetine [Hasta olunca ziyâretine] gitmek,Cenâzesine gitmek,Nasîhat etmek,Selâm vermek,Bir zâlimin elinden kurtarmak.Aksırdıkda (Elhamdülillah) deyince, (Yerhamükellah) demek.– 321 – İslâm Ahlâkı - F:21