slâm ahlâkı

vâ ve âfiyet ihsân eyle!) düâsını çok söylerdi. İlm-i nâfi’, kelâm,fıkh ve ahlâk ilmleridir. Âfiyet, dînin ve i’tikâdın bid’atlerden,amelin ve ibâdetin âfetlerden, nefsin şehvetlerden, kalbin hevâ vevesveseden ve bedenin hastalıklardan selâmet bulması, kurtulmasıdemekdir. Resûlullahdan “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” düâlarınefdali hangisidir diye soruldukda, (Allahü teâlâdan âfiyet isteyiniz.Îmândan sonra, âfiyetden dahâ büyük ni’met yokdur) buyurdu.[Âfiyete kavuşmak için, çok istigfâr etmelidir.] Hadîs-i şerîfde,(İlm ve sekîne sâhibi olunuz! Öğrenirken ve öğretirken yumuşaksöyleyiniz! İlm ile tekebbür etmeyiniz!) buyuruldu. Sekîne,ağır başlı, vekar sâhibi olmakdır. Hadîs-i şerîfde, (İslâmiyyete uyanve yumuşak olan kimseyi, Cehennem ateşi yakmaz) ve (Yumuşakolmak, bereket getirir. İşinde taşkınlık ve gevşeklik yapmak, gafletesebeb olur) buyuruldu. Hadîs-i şerîfde, (Rıfk sâhibi olmıyankimseden hayr gelmez!) ve (Rıfk, insana zînet verir, kusûrlarını giderir)buyuruldu.Düşmana kızmamalı, hafîf sesle (Allah cezânı versin) demelidir.Allahü teâlâ, haksız olana, çok acı cezâ verir.Hadîs-i şerîfde, (İlm, öğrenmekle, hilm de gayret ile hâsıl olur.Allahü teâlâ, hayrlı şey için çalışanı, maksadına kavuşdurur. Kötülükdensakınanı, ondan korur) buyuruldu.GADR21 - Gadabı meydâna getiren sebeblerden birisi de (Gadr),ya’nî ahdinde ve mîsâkında durmamakdır. Bir tarafın söz vermesine(Va’d) denir. İki kimsenin sözleşmelerine (Ahd) denir. Yemînile kuvvetlendirilen va’de (Mîsâk) denir. Karşılıklı sözleşilene, öncedenhaber vermeden sözünü bozmak gadr olur. Devlet reîsi, kâfirlerleyapmış olduğu mu’âhedeyi bozmak lâzım geldiğini anlarsa,onlara haber vermesi vâcibdir. Haber vermeden evvel bozması câizdeğildir. Hadîs-i şerîfde, (Gadr eden kimse, kıyâmet günü kötüşeklde cezâsını görecekdir) buyuruldu. Gadr etmek, harâmdır. Kâfirlereverilen ahdi dahî korumak vâcibdir.Hadîs-i şerîfde, (Emîn olmıyan kimsede îmân yokdur. Ahdinibozan kimsede din yokdur) buyuruldu. Bu hadîs-i şerîf emânetehıyânet edenin îmânı kâmil olmaz, buna ehemmiyyet vermezse,îmânı kalmaz, demekdir.__________________Allahümme inneke Afüvvün, Kerîmün tühıbbül afve fa’fü annî!– 89 –