slâm ahlâkı

şen câhil, soysuz din adamlarından, Necdli Abdülvehhâb oğlu Muhammedve Der’iyye emîri Sü’ûd oğlu Muhammed ile işbirliği yaparakve milyonlarca lira ve silâh kuvvetleri ile (Vehhâbîlik) bid’atfırkasını kurdular. Müslimânların hâmîsi, bekçisi olan Osmânlıdevletini içerden yıkdılar. (İngiliz Câsûsunun İ’tirâfları) kitâbınabakınız!Abdürreşîd İbrâhîm efendi, 1328 [m. 1910] da İstanbulda basılantürkçe (Âlem-i islâm) kitâbının ikinci cildinde, (İngilizlerinislâm düşmanlığı) yazısının bir yerinde diyor ki: (Hilâfet-i islâmiyyeninbir an evvel kaldırılması, ingilizlerin birinci düşünceleridir.Kırım muhârebesine sebeb olmaları ve burada türklere yardımetmeleri, hilâfeti mahv etmek için bir hîle idi. Pâris muâhedesi,bu hîleyi ortaya koymakdadır. [1923 de yapılan Lozan sulhunungizli maddelerinde, bu düşmanlıklarını açıkça bildirmişlerdir.]Her zemân müslimânların başına gelen felâketler, hangi perdeile örtülürse örtülsün, hep ingilizlerden gelmişdir. İngiliz siyâsetinintemeli, islâmiyyeti yok etmekdir. Çünki, islâmiyyetdenkorkmakdadırlar. Müslimânları aldatmak için, satılmış vicdanlarıkullanmakdadırlar. Bunları islâm âlimi, kahraman olarak tanıtırlar.Sözümüzün hülâsası, islâmiyyetin en büyük düşmanı İngilizlerdir.)Abdürreşîd efendi, 1363 [m. 1944] de Japonyada vefât etdi.İslâmiyyet, fenne, tekniğe, çalışmağa mâni’ olur mu? İnsan, herihtiyâcını hâzırlamağa mecbûrdur. Bunu hâzırlıyan da, fen vesan’atdır ve çalışmakdır. Bir insanın her san’atı öğrenmesi, mümkindeğildir. Herbir san’atı mu’ayyen kimseler öğrenir, yapar. Herkes,kendine lâzım olan şeyi, bu san’at sâhibinden alır. Bu san’atsâhibi de, kendine lâzım olan başka birşeyi, onu yapan diğer san’atsâhibinden alır. Böylece, insanlar birbirlerinin ihtiyâclarını te’mîneder. Bunun için, insan yalnız yaşıyamaz. Bir arada yaşamağa mecbûrdurlar.Medeniyyet demek, (Ta’mîr-i bilâd ve terfîh-i ibâd) için,bir arada yaşamak demekdir.]İnsanlar bir araya gelince, açıkgözler, başkasının hakkına saldırır.Zulm edenler olur. Çünki, her nefs, istediğine kavuşmak ister.Tatlı olanı almağa uğraşır. Bu şeyleri istiyen birkaç kişi çekişmeğebaşlar. Bir leşe toplanan köpeklerin birbirlerine hırlamalarıgibi, aralarında döğüşme başlar. Bunları ayırmak için,kuvvetli bir hâkim lâzım olur. Alış verişde, herkes kendi yapdığınındahâ kıymetli olduğunu söyler. Yapılan şeylerin karşılıklıdeğerlerini adâlet ile ölçmek lâzım olur. Eşyânın değerlerini karşılıklıölçen şey, altın ile gümüşdür. Ya’nî paradır. Altın ile gümü-– 163 –