slâm ahlâkı

Milletim, millet-i islâmdır. Delîlim, Allahü teâlânın Hac sûresindekiyetmişsekizinci âyet-i kerîmesidir.Ümmet-i Muhammeddenim. Delîlim, Allahü teâlânın Âl-i imrânsûresindeki yüzonuncu âyet-i kerîmesidir.Mü’minim hakkan. Delîlim, Enfâl sûresindeki dördüncü âyet-ikerîmesidir. El-hamdülillahi alet-tevfîkıhi vestağfirullahe min küllitaksîrin.Beş sebeb ile, ilm amelden efdaldir. Zîrâ ilm metbûdur, amelise ona tâbîdir. İlm, lâzımdır, amel ise, melzûmdur. İlm, yalnız olduğuhâlde nef’ verebilir, amel ise, ilmsiz nef’ veremez.İlm akldan efdaldir. Zîrâ, kadîmdir, akl ise hâdisdir.İnsanın zîneti, ihlâs iledir. İhlâsın zîneti, îmân iledir. Îmânın zîneti,Cennet iledir. Cennetin zîneti, hûrîler ve gılmanlar iledir. Vecemâlullahı müşâhede iledir.Ve dahî, amel îmândan cüz’ olsaydı, âdetli kadınlara vakt nemâzıbağışlanmazdı. Zîrâ, îmân bağışlanmaz.Ömründe bir kerre şehâdet getirmek, farzdır. Bunun delîli,Muhammed sûresindeki ondokuzuncu âyet-i kerîmedir.Kelime-i şehâdet getirmenin dört şartı vardır: Dil ile söylerken,kalb hâzır olmak. Ma’nâsını bilmek. Hulûs-i kalb ile söylemek.Ta’zîm ile söylemek.Şehâdet getirmenin yüzotuz kadar fâidesi vardır. Ammâ dörtşeyden biri bulunursa, fâidesi yokdur. O dört şey: Şirk, şek, teşbîh,ta’tildir. Şirk, Allahü azîm-üş-şânın zâtında birşeyi ortak koşmağadenir. Şek, dinde meks etmeğe (durmağa, tevakkuf etmeğe), teşbîh-vehmen- Allahü teâlâyı bir mahlûka benzetmeğe, ta’til, (Allahâleme karışmaz, her şey vakti geldikde, kendi tabîatiyle olur) demeğedenir.Ve dahî, yüzotuz fâidenin, otuzu bu mahalde zikr olunmuşdur:Otuzdan beşi, dünyâda ve beşi, ölürken ve beşi, kabrde ve beşi,arasâtda ve beşi, Cehennemde ve beşi, Cennetdedir. Ammâ dünyâdaolan beş fâide:1- Adı güzel çağrılır.2- Ahkâm-ı islâmiyye kendisine farz olur.3- Boynu kılıncdan kurtulur.4- Allahü azîm-üş-şân, ondan râzı olur.5- Cümle mü’minler, ona muhabbet eder.Ölürken olan beş fâide:1- Azrâîl “aleyhisselâm” ona güzel sûretde gelir.2- Yağdan kıl çeker gibi, rûhunu alır.– 197 –