slâm ahlâkı

di. Biraz sonra, eteğinin altında, bir satırla, bunların yanına geldi,satırı çekdiği gibi o münâfıkın kellesini uçurdu ve (Resûlullahınhükmüne râzı olmayanın hâli budur) dedi. İşte bundan dolayı,kendisine Ömer-ül-Fârûk “radıyallahü teâlâ anh” denildi.Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” hazretleri, (Hak ile bâtılıayırd edici, Ömerdir) buyurdu.Onun ardınca, Evliyânın efdali hazret-i Osmân-ı Zinnûreyn“radıyallahü anh”dır. Hilâfeti hakdır, doğrudur. Ümmetin icmâ’ıile sâbitdir. Resûlullah “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”, ona birbiriardınca, iki kızını vermişdir. İkinci kızı vefât etdikde, (Bir kızımdahâ olsaydı, ona verirdim!) buyurmuşdur.İkinci kızını verdikde, hazret-i Osmânı “radıyallahü teâlâ anh”gâyet medh etmişdi. Tezvîc etdikden sonra kızı: (Ey benim gözümünnûru babam! Hazret-i Osmânı gâyet medh eylediniz. Buyurduğunuzkadar değil!) dedikde, Resûlullah “sallallahü aleyhi vesellem” hazretleri kızına: (Ey benim kızım! Hazret-i Osmândangökdeki melekler hayâ ederler!) buyurdu.Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” ona iki kızını verdiğindenötürü, Osmân-ı Zinnûreyn denildi. Zinnûreyn, iki nûr sâhibidemekdir. Ma’rifet ilminde mâhirdir.Onun ardınca, Evliyânın efdali, Alî “kerremallahü vecheh veradıyallahü anh”dır. Hilâfeti, ümmetin icmâ’ı ile sâbitdir. Resûlullahındâmâdıdır. Kızı hazret-i Fâtıma “radıyallahü anhâ” anamızı,ona tezvîc etmişdir. Tarîkat ilminde mâhirdir. Bir gulâmı var idi.Birgün, gulâmı murâd eyledi ki, şu efendimi tecribe edeyim. Vaktâki, hazret-i Alî “radıyallahü teâlâ anh”, dışarıda idi. Gulâmın yanınagelip bir hizmet buyurdu. Gulâm sükût eyledi. Ondan sonra,hazret-i Alî “kerremallahü vecheh” gulâma, yâ gulâm! Ben sanane yapdım ve hâtırın neden münkesir oldu ve benim neyimden incindin,dedikde, gulâm, sen bana bir şey yapmadın. Ben senin kulunum.Murâdım seni tecribe etmekdi. Hakkiyle Velîsin, dedi.[Eshâb-ı kirâmın hepsini sevenlere ve onların yolunda olanlara(Ehl-i sünnet) denir. Bir kısmını severiz deyip çoğunu sevmiyene(Şî’î) denir. Eshâb-ı kirâmın hepsine düşman olanlara (Râfizî) denir.Eshâb-ı kirâmın hepsini severiz diyen, fekat ba’zı şeylerde hiçbirine uymıyan kimseye (Vehhâbî) denir. Sapık din adamı Ahmedibni Teymiyyenin fikrleri ile, ingiliz câsûsu Hempherin yalanlarınınkarışımına (Vehhâbîlik) denir. Bu inanışlarına uymıyan, Ehl-isünnet olan müslimânlara kâfir diyorlar. [Bu sözleri ile, kendilerikâfir oluyorlar.]– 326 –