slâm ahlâkı

yurmağı niyyet ederlerse, nemâzları sahîh olmaz. Bunlara uyanlarında nemâzları sahîh olmaz. İmâmın sesi yetişirken, müezzinin denemâz içindeki tekbîrleri söylemesi mekrûhdur ve çirkin bid’atdir.İhtiyâc olunca söylemesi müstehab olur ise de, tegannî etmeği düşünürse,nemâzı fâsid olur). Buradan da anlaşılıyor ki, imâmın vemüezzinin cemâ’ate ho-parlör ile seslerini duyurmaları, hem cemâ’atinnemâzını ifsâd eder. Nemâzları sahîh olmaz. Hem de, çirkinbid’at olur. Bid’at işlemek büyük günâhdır. Başka yerde nemâzkıldırırken televizyonda görülen ve sesi de işitilen imâma uymanınsahîh olmadığı, Hindistân âlimlerinin Malappuram şehrinde çıkardıkları(El-mu’allim) mecmû’asının Rebî’ul-evvel 1406 ve Dessembr[aralık] 1985 târîh ve oniki sayılı nüshasında, vesîkaları ileyazılıdır.]Ve dahî, nemâzı bozmayanlar: Önünde, boş saf olduğunda, birveyâ iki adım yürüyerek varırsa veyâ âmîn dese ve bu deyiş, eğerbir başkasına cevâb değilse, kaşıyla veyâ gözü ile bir kimsenin selâmınıalsa, birisi gelip, kaç rek’at kıldınız dese ve ona parmaklariyleişâret etse, bu sûretlerin hiç birisi nemâzı bozmaz.Salât, lügatda Allahü azîm-üş-şândan rahmet ve meleklerdenistigfâr, mü’minlerden düâ etmeğe derler. Istilâh ma’nâsı, ef’âl-ima’lûme ve erkân-ı mahsûsaya derler ki, türkçede nemâz kılmakdenir. Ef’âl-i ma’lûme, nemâzın hâricinde işlediğimiz fi’llere, erkân-ımahsûsa, nemâzın içinde olan rüknlere derler ki, ancak nemâzamahsûsdur.Ve dahî birgün Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” Hazret-iAlî “kerremallahü vechehü ve radıyallahü anh” hazretlerinese’âdetle, (Yâ Alî! Senin nemâzın farzına, vâcibine, sünnetine,müstehabına riâyet etmen gerekdir) buyurduklarında, ensârdanbir zât dedi ki, (Yâ Resûlallah! Hazret-i Alî bunlarıncümlesini bilir. Bize, bir nemâzın farzına, vâcibine, sünnetine,müstehabına riâyet etmenin fazîletini beyân buyur. Biz dahî,ona göre amel edelim.) Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem”hazretleri buyurdu ki: (Ey benim ümmetim ve Eshâbım! Nemâz,Allahü azîm-üş-şânın hoşnud olduğudur. Feriştehlerin sevdiğidir.Peygamberlerin sünnetidir. Ma’rifetin nûrudur. A’mâlinefdalidir. Bedenin kuvvetidir. Rızkın berekâtıdır. Canın nûrudur.Düânın kabûlüdür. Melek-ül-mevte şefâ’atcidir. Kabrde çirağdır.Münker ve Nekîr hazerâtına cevâbdır. Kıyâmet gününde,üzerinize sâyebândır. Cehennem ile aranızda perdedir. Sırâtıyıldırım gibi geçiricidir. Cennetde başınıza tâcdır. Cennetinanahtarıdır.)– 257 – İslâm Ahlâkı - F:17