1984

теледэлгэцийн хажуугаар өнгөрөхдөө гэнэт нэг юм санасан мэт ханан дээрх унтраалгыг
дарахад тэр нь шажигнаснаа дуу нь тасрав.
Жулия аяархан дуу алдаж Смит ихэд сандарч байгаа хэдий ч биеэ барьж чадалгүй дуу алдан
асуув.
"Та үүнийг унтрааж болох юм уу?”
"Тийм ээ. Бид үүнийг унтрааж болно. Бидэнд тийм эрх олгосон юм” гэж Обрайен хариуллаа.
Тэрээр Смит, Жулия хоёрын өөдөөс харан зогсох бөгөөд түүний лут том бие нь сүрлэг
харагдаж царайньгх нь өнгийг таах арга алга байна. Тэрээр Смит рүү ширүүхэн харж түүний
юу хэлэхийг хүлээж байна, харин юу ярих вэ? Одоо ч гэсэн энэ завгүй хүн өөрт нь яагаад
төвөг удав гэж ундууцан гайхаж байгааг бүрнээ ойлгож болох юм. Хэн нь ч үг дуугарсангүй.
Теледэлгэцийг унтраачихсан тул өрөөнд нам гүм байна. Цаг мөч маш удаан өнгөрч байна.
Смит хүчлэн Обрайены нүд рүү харлаа. Гэрийн эзэн инээмсэглэх гэж байгаа юм шиг болоод
ширүүн харц нь зөөлөрлөө. Тэрээр дадсан зангаараа нүднийхээ шилийг хамрынхаа үзүүр рүү
доошлуулав.
“Би ярих уу, та юм хэлмээр байна уу?”
“Би ярья. Тэрнийг үнэхээр унтраачихсан уу?”
"Тиймээ, бүгдийг нь унтраачихсан. Бид л байна”
“Бид энд ирсний учир бол..”
Смит энд ирэх болсон шалтаг нь хичнээн тодорхойгүй болохыг анх удаагаа ухаарч түгдэрлээ.
Тэрээр Обрайенээс ямар тусламж дэмжлэг хүлээж байгаагаа мэдэхгүй байсан ба яах гэж
ирснээ тайлбарлахад хэцүү байлаа. Гэлээ ч түүнд хэлж байгаа үг нь итгэл үнэмшил багатай,
сүр бадруулсан юм шиг бодогддоо.
“Бид хуйвалдаан байна, ямар нэг далд байгууллага Намын эсрэг тэмцэл явуулж байна, түүнд
таныг оролцдог гэж боддог юм. Бид үүнд оролцмоор, түүний төлөө ажилламаар байна. Бид
бол Намын дайсан. Бид Ангсоцын зарчимд итгэдэггүй. Бид Сэтгэхүйнгэмтэн юм. Бид мөн
завхай зайдан хүмүүс. Бид энэ бүхнийг ярихдаа бүх эрх мэддийг өөрт чинь даатгаж байна.
Биднийг хийсэн хэргээ хүлээ гэх юм бол бид хүлээхэд бэлэн байна”
Тэрээр ард нь хаалга онгойлгох шиг болсон тул дуугүй болоод эргэж хартал үнэхээр шар
царайтай зарц хаалга тогшилгүй орж ирлээ. Тэр хоол зөөх тавиуртай галуун хүзүүт лонх,
шнлэн аяга барьж ирлээ.
“Мартин манай хүн. Мартин нааш нь аваад ир. Дугуй ширээ тавьчих. Сандал хүрч байна уу?
Бид ингэхэд суугаад ярилцаж болох юм. Мартин чи ч гэсэн сандал ав. Ажил хэргийн асуудал
ярих гэж байна. Чи зарц гэдгээ арван минут мартаж болно” гэж Обрайен тайван тайлбарлаж
ярилаа.