1984

явцуу бодол түүнд огт үгүй байлаа. Тэрээр аллага, өөрийгөө егүүтгэх, заг хүйтэн, үе мөч
тасдан салгах, нүүр өөрчлөх тухай ярихдаа хоолойд нь шоолох өнгө цухуйж байсан. «Энэ бол
зайлшгүй зүйл, бид энэ бүхнийг ямар ч эргэлзээгүй хийнэ. Гэхдээ амьдрал дахиад үнэ
цэнтэй болоход бидний хийх юм бол энэ биш ээ гэж тэрээр хэлж байх шиг байна.» Смитэд
Обрайеныг гайхан бишрэх, түүнийг бараг шүтэх сэтгэл төрж байлаа. Голдштейний бүдэг
бадаг дүр төрхийг тэрээр одоохондоо мартчихсан байна. Обрайены хүчирхэг цээж, болхи
тэгсэн мөртлөө сэргэлэн хээгүй царайг харахад энэ эр ялагдана гэж итгэхэд бэрх байлаа.
Түүнд аргалж болохгүй бач заль, давж гарахгүй бэрхшээл саад гэж байхгүй байна. Жулияд
хүртэл сэтгэсдэл төрүүлчихсэн бололтой байх ба түүний янжуур нь унтарчихсан анхааралтай
сонсож байна.
"Та нар лав Ах дүүгийн барилддагын тухай ажиг сураг сонссон байж таарна. Та нарт ч тэр
байгууллагын талаар ойлголт төрсөн байна. Та нар хуйвалдагчдын өргөн далд байгууллага
байгаа, тэд нар байшингийн доод хонгилд цуглардаг, ханан дээр бичээс үлдээдэг, гудамжинд
нууц үг дохиогоор бие биеийгээ таньдаг гэж төсөөлж байгаа байх аа. Ийм юм ерөөсөө
байхгүй. Ах дүүгийн барилддагын гишүүдэд бие биеийгээ таних боломж байхгүй, хүн бүр
хэдхэн хүнийг л таньдаг юм. Голдштейн өөрөө Сэтгэхүйн Цагдаагийн гарт орох юм бол Ах
дүүгийн барилдлагын гишүүдийн жагсаалтыг задруулж, энэ жагсаалтыг илрүүлэх
мэдээллийг өгч чадахгүй. Ийм жагсаалт байхгүй. Ах дүүгийн барилдлага бол жирийн
бидний ойлгодог шиг байгууллага биш учраас түүнийг устгах арга байхгүй. Энэ байгууллага
үзэл суртлаар бэхлэгдсэн, үзэл суртлыг устгаж болдоггүй юм. Үзэл суртлаас өөр юм дээр
тулгуурлах арга байхгүй. Ингэхгүй бол нөхөд ч байхгүй, дэмжлэг ч байхгүй болно. Эцсийн
бөлөгт та нарыг баривчилж таарна, тусламж хайх хэрэггүй. Бид ерөөсөө өөрийнхөндөө
тусалдаггүй. Үг алдуулахгүй байх шаарддага байна гэж үзэх юм бол сайндаа л гянданд сахлын
тонгорог дамжуулж амждаг юм. Та нар үр дүнгүй, итгэл найдваргүй амьдралд дасах
хэрэгтэй. Та нар нэг хэсэгтээ үйл ажиллагаа явуулна, тэгээд баригдана, тэгээд хэргээ
хүлээнэ, дараагаар нь үхнэ. Та нар үүнээс өөр дүн үзэхгүй. Бидний амьд байхад мэдэгдэхүйц
өөрчлөлт гарна гэж бодохын ч хэрэг байхгүй. Бид нар үхдэлүүд. Бидний жинхэнэ амьдрал,
ирээдүйд бий. Бид ирээдүйд атга чандруу, ясныхаа хэлтэрхийгээр л орно. Ирээдүй хэзээ
ирэхийг хэн ч мэдэхгүй. Мянган жилийн дараа ч байж магадгүй юм. Одоо бол эрүүл саруул
ухаанаа бага багаар тэлэхээс өөр юу ч хийж болохгүй. Бидэнд хамтарч үйл ажиллагаа явуулах
арга байхгүй. Бид мэддэгээ хүнээс хүнд, нэг үеийнхнээс нөгөө үеийнхэнд л зөвхөн уламжилж
болно. Сэтгэхүйн Цагдаа бидний эсрэг байгаа цагт өөр зам байхгүй”
Тэрээр дуугүй болоод гуравдахь удаагаа цагаа харлаа.
“Нөхөр минь, таны явах цаг болсон байна. За байзна, Дарс үлдсэн байна” гэж тэрээр Жулияд
хэллээ.
Тэрээр аяганд архи дүүргээд өөрийнхийгөө өргөлөө.
“За энэ удаа юуны төлөө хундага өргөх вэ” гэж яльгүй егөөдөн хэлээд “Сэтгэхүйн Цагдааг
гутаахын төлөө юу? Их Ахын үхлийн төлөө юу? Хүн төрөлхтний төлөө юу? Ирээдүйн төлөө
юу?” “Өнгөрсөн үеийн төлөө” гэж Смит хэлэв.
“Өнгөрсөн үе илүү чухал юм” гэж Обрайен жинтэй дэмжлээ. Тэд нар аягатай дарсаа